Віндзь
Віндзь (Вінць), Вэнт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Віндзь лац. Vindź | |
| Wind | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вінць, Вэнт |
| Зьвязаныя імёны | Вінтыла, Вінтаўт, Віндэр Эвінт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Віндзь» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВінда, Вінт або Вент, пазьней Вінд (Windo, Wint[a], Went, Wind) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -вінд- (-вінт-) паходзіць ад германскага Winiþa, Winida 'назва племені вэнэдаў, перанесеная пазьней на славянаў'[2][b]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Вінтыла, Вінтаўт, Віндэр (Вінтэр), Эвінт. Адзначаліся германскія імёны Wintila, Wintold, Winder (Winter), Evind.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Winde (Wende, Winda), Windzin[2] (Windinus[4]).
У Прусіі бытавалі імёны: Windio, Windeko / Windike / Wyndyche / Wyndiko / Windiko (1340, 1351, 1363, 1399, 1397 і 1407 гады), Windil[c] (1340 год)[6][7].
У Польшчы адзначалася прозьвішча Vindica (1518 год)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: des konigeshoff czu Wentishken (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[9]; чоловеки… а Виндя (9 лістапада 1449 году)[10]; у бояръ Василишскихъ… в Мацка, а въ Малка Винцевичовъ (25 чэрвеня 1503 году)[11]; чоловеков тяглых у волости Дорсунишскои… а Ромеика Виндевича (26 студзеня 1516 году)[12]; Michael Windź (5 студзеня 1789 году)[13][d].
Носьбіты
рэдагавацьВэнты (Wento) — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[18].
Вэнты (Went) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[19].
Вінт (Windt) — прозьвішча, гістарычна зафіксанае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[20].
У 1905 годзе існаваў маёнтак Вінцішкі ў Даўгеліскай воласьці[21].
Заўвагі
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1618.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 289.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 621.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 991, 1618.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 736.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 118.
- ^ Непокупный А. П. Балто-севернославянские языковые связи. — Киев, 1976. С. 123.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 707.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
- ^ Акты Литовской метрики. Т. 1, вып. 2. — Варшава, 1897. С. 133.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. S. 179.
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1787—1790 m. jungtuvių įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 158.
- ^ а б Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 61.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 1012.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 214.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 843.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 1226.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 268.