Востраў Ўшэсьця (па-ангельску: Ascension Island) — частка замежнай тэрыторыі Вялікабрытаніі — Астравы Сьвятой Гэлены, Ушэсьця і Трыстан-да-Куньня. Разьмешчаны востраў Ушэсьця ў паўднёвай частцы Атлянтычнага акіяну, прыкладна на паўдарогі паміж Афрыкай і Паўднёвай Амэрыкай і прыкладна за 700 міляў на паўночны захад ад вострава Сьвятая Гэлена.

Востраў Ушэсьця
Ascension Island
Сьцяг Вострава Ўшэсьця Герб Вострава Ўшэсьця
Сьцяг Герб
Месцазнаходжаньне Вострава Ўшэсьця
Афіцыйная мова ангельская
Сталіца Джоржтаўн
Найбуйнейшы горад Джоржтаўн
Форма кіраваньня Замежная тэрыторыя
Джастын Алан
Плошча
 • агульная
 • адсотак вады
219 месца ў сьвеце
88 км²
0
Насельніцтва
 • агульнае (2016)
 • шчыльнасьць

806
10/км²
Валюта Фунт Сьвятой Гэлены
Дамэн верхняга ўзроўню .ac
Тэлефонны код +247

Гісторыя рэдагаваць

Упершыню была адкрытая ў 1501 годзе партугальскім адміралам Жуанам да Нова на шляху ў Індыю. Востраў заставаўся без імя да 1503 году, калі іншы партугалец, Альфонса дэ Альбукерке, у дзень Ушэсьця натыкнуўся на гэты востраў. З прычыны беднасьці прыроды востраў заставаўся незаселеным да ссылкі Напалеона ў 1815 годзе, калі на ёй Вялікабрытанія разьмясьціла гарнізон колькасьцю 150 чалавек для прадухіленьня магчымых уцёкаў Напалеона. Акрамя таго, Вялікабрытанія не жадала, каб Францыя выкарыстала востраў у сваіх мэтах. Пасьля сьмерці Напалеона ў 1821 годзе мала што зьмянілася на востраве да канца XIX стагодзьдзя, пакуль не было вынайдзена радыё.

Палітыка рэдагаваць

У 1922 годзе востраў перайшоў пад юрысдыкцыю Вострава Сьвятой Гэлены. У сапраўднасьці да 1964 году востраў Ушэсьця знаходзіўся пад кіраваньнем мэнэджара кампаніі «Кейбл Энд Вайрэлес».

Геаграфія рэдагаваць

Маленькі востраў вульканічнага паходжаньня. На востраве пражывае вялікая колькасьць марскіх чарапах і марскіх ластавак.

Эканоміка рэдагаваць

У пачатку XX стагодзьдзя кампанія «Кейбл Энд Вайрэлес» пабудавала на востраве радыёрэлейную станцыю. Дадзеная станцыя забяспечвала каналы сувязі паміж Афрыкай, Паўднёвай Амэрыкай і Вялікабрытаніяй.

У 1942 годзе ЗША пабудавалі на востраве базу ВПС, а затым у 1957 годзе станцыю радыёэлектроннага сачэньня, а НАСА ў 1965 годзе — пускавую пляцоўку для праекту Апалён, у 1966 годзе — стартавую пляцоўку для вынасу на арбіту штучных спадарожнікаў Зямлі. У часе фолклэндзкага канфлікту востраў атрымаў дадатковы штуршок да разьвіцьця.

Дэмаграфія рэдагаваць

Колькасьць насельніцтва — каля 1100 чалавек.