Бінэрт
Бінэрт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Бінэрт лац. Binert | |
| Benert | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ben + Hardt |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бінэрт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБенард, пазьней Бэнэрт (Benard, Benehard, Benert[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова бін- (бен-) (імёны ліцьвінаў Беніка, Бінель, Бімунт; германскія імёны Bennico, Benilo, Bemund) паходзіць ад стараверхненямецкага bina 'пчала'[3] або ёсьць скаротам асновы берн- (бірн-)[4], а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[5][6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: śp. jks. Ignacy Binert pleban kalwaryjski (1782 год)[7].
Носьбіты
рэдагавацьГлядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Dijkstra W. Friesch woordenboek (Lexicon frisicum). — Leeuwarden, 1911. S. 30.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 258.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 58.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 54.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
- ^ Vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio Kauno dekanato vizitacija 1782 m. — Vilnius, 2001. P. 8.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Б, Згуртаваньне беларускай шляхты