Біліка
Біліка, Білейка — мужчынскае імя.
| Біліка лац. Bilika | |
| Biliko | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Bilo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Біліка» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБіліка (Biliko[1], Bilicha) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова біл- (імёны ліцьвінаў Білін, Більвін, Більман; германскія імёны Bilin, Biliwin, Billmann) паходзіць ад гоцкага *bili 'баявая сякера'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: пустовщинъ у Еишишъском повете… а Биликишок (22 ліпеня 1499 году)[4]; Матей Билейкович (1537—1538 гады)[5]; передо мною Стефаномъ Биликовичомъ, подчашимъ Ошменскимъ, дворяниномъ его королевской милости, подвоеводимъ Виленскимъ (19 кастрычніка 1648 году)[6]; Martham Bilikowiczowna (4 лістапада 1813 году)[7]; Bilikowicz (1861 год)[8].
Носьбіты
рэдагаваць- Мацей Білейкавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох
- Вікторыя Біліковіч (Биликович) — шляхцянка з ваколіцаў Вількаміру, якая мела ў валоданьні зямлю на 1882 год[9]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 262.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 304.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 85.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 213.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 56.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 28. — Вильна, 1901. С. 341.
- ^ I—J, Mosėdžio miestelio ir aplinkinių kaimų senųjų gyventojų romos katalikų bažnyčios santuokos metrikų nuorašai
- ^ Spis miejscowości oraz nazwisk mieszkańców parafii werkowskiej w 1861 r., Genealogia Wileńszczyzny
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1882. С. 22.