Більвін
Більвін (Пільвін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Більвін лац. Bilvin | |
| Biliwin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Bilo + Wino |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Пільвін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Більвін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБілівін, Пілівін або Пільвін (Biliwin[1][2], Pilwine[3], Pilewine[3], *Piliwin) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова біл- (імёны ліцьвінаў Біліка, Білін, Більман; германскія імёны Biliko, Bilin, Billmann) паходзіць ад гоцкага *bili 'баявая сякера'[5], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[6].
У Польшчы ў 1791 годзе адзначалася прозьвішча Bilwinowa (жаночае)[7].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Пільвін (Pilwin)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Якуб Пилвин (1538 год)[9]; Bilwiny (1744 год)[10]; jezioro Pilwin (1784 год)[11]; Dominik Bilwin +++, Bogusław Bilwin +++, Wawrzyniek Bilwin +++, Onufry Bilwin +++, Maciej Bilwin +++, Jan Bilwin +++, Tadeusz Bilwin… Antoni Bilwin (16 лістапада 1790 году)[12][a].
Носьбіты
рэдагаваць- Анеля Сямёнаўна Більвінава — каталічка-мяшчанка з Кейданаў, якая мела ў валоданьні зямлю на 1882 і 1889 гады[15][16]
На гістарычнай Гарадзеншчыне існуюць вёскі Більвіны і Більвінова, на гістарычнай Віленшчыне — Пільвіны.
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Adamek E. Die Räthsel unserer deutschen Schülernamen: An den Namen der niederösterreichischen Lehrerschaft erklärt. — Wien, 1894. S. 26.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 261.
- ^ а б Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 388.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 114.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 85.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 235.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 254.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 257.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Komosa Ł. A. Dekanat wiłkomierski w 1784 r. w świetle opisów parafii. — Białystok, 2013. S. 125, 200.
- ^ Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės seimelių instrukcijos (1788—1790). — Vilnius, 2015. P. 136.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 179.
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1882. С. 22.
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1889. С. 32.