Бэрнард
прозьвішча (Bernard)
Бэрнард (Бярнард) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Бэрнард лац. Bernard | |
| Bernard | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Bern + Hardt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Бярнард |
| Зьвязаныя імёны | Hartbern |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бэрнард» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБернард (Bernhard, Bernard) і Гартбэрт (Hartbern) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова берн- (бэрн-) (імёны ліцьвінаў Бэрніка, Бернат, Бэрнар; германскія імёны Bernico, Bernat, Bernar) паходзіць ад германскага beran 'мядзьведзь'[2], а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[3][4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Bernardus dictus Buthouth (17 студзеня 1413 год)[5].
Носьбіты
рэдагаваць- Бэрнард Бутаўт — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1413 годзе
- Бэрнард Вапоўскі (1450—1535) — сакратар караля польскага і вялікага князя літоўскага Жыгімонта Старога
Бэрнардыны — назва рэфармаванай галіны манахаў францішканаў у Каралеўстве Польскім і Вялікім Княстве Літоўскім ад імя прапаведніка Бэрнарда Сіенскага.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 269, 753.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 15.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
- ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. S. 147.
- ^ Гербоўнік беларускай шляхты. Т. 2. — Менск, 2007. С. 509.