Беларускі клюб (Вільня)

Беларускі клюб — культурна-асьветніцкая суполка, якая існавала ў Вільні ў 1916—1920 гадах пад старшынствам грамадзкага дзеяча Івана Луцкевіча.

Да канцы лютага 1917 году клюб месьціўся на Вялікай вул. у доме Мухіна. Пазьней пераязджае ў новае памяшканьне на Віленскай вул., 28. Зь лета 1917 году знаходзіўся на Юраўскім пр., 22.

Гісторыя

Беларускі драматург Францішак Аляхновіч у сваёй манаграфіі «Беларускі тэатар» так апісаў гісторыю стварэньня клюбу:

Нямецкая акупацыя на нейкі час спыняе ўсялякую беларускую культурную працу. Але ўжо ў лютым 1916 году нямецкі обэрбургамістар атрымаў ад беларусаў просьбу аб дазволе адчыніць беларускі клюб, а 1 чэрвеня ў доме Мухіна на Вялікай вуліцы а гадз. 4 па палудні Іван Луцкевіч, старшыня клюбу, адчыняе гэтую ўстанову сваёй прамовай

Першая пасьля прыходу нямецкіх войск вечарына адбываецца 17 верасьня 1916 году зь ня надта багатаю праграмай. Наступныя вечарыны ладзіліся са сьпевамі, спэктаклямі, дэклямацыямі, танцамі і музыкай.

Тут пачынае гуртавацца аматарская драматычная дружына пад кіраўніцтвам Францішка Аляхновіча, якая пачынае ставіць драматычныя спэктаклі.

Паказваюцца п’есы: «Калісь», «Бутрым Няміра», «Чорт і баба», «На вёсцы», «Манька», «Базылішк», а таксама «Антось Лата» Якуба Коласа, «Хам» паводле Э. Ажэшкі, «Міхалка» Далецкіх, «Мядзьведзь» Антона Чэхава і інш.

У канцы лютага Беларускі клюб перамяшчаецца з дома Мухіна на Вялікай вуліцы ў памяшканьне на Віленскай вул., 28. Вось што пра гэта піша Францішак Аляхновіч:

У канцы лютага 1917 г. беларускі тэатар мае ўжо сваю ўласную сцэну ў новым памяшканьні клюбу на Віленскай вул. № 28, дзе спэктаклі адбываюцца што нядзелю. Улетку з прычыны рэквізыцыі гэтага памяшканьня вайсковай уладай клюб разам з тэатрам перабіраюцца на Юраўскі праспэкт (цяпер вул. Міцкевіча) № 22, дзе таксама ёсьць сцэна.

У клюбе таксама ладзяцца ўдачныя дзіцячыя спэктаклі Драматычнага гуртка таварыства «Золак» пад старшынствам Станіславы Корф. Рэпэртуар: батлейкі і містэрыі.