Баавішта Порту

партугальскі футбольны клюб з Порту

«Бааві́шта» (па-партугальску: Boavista) — партугальскі футбольны клюб з гораду Порту. Заснаваны ў 1903 годзе, што робіць яго адным з найстарэйшых у краіне. Чэмпіён Партугаліі (2001), пяціразовы ўладальнік Кубка Партугаліі. «Баавішта» як спартовы клюб улучае ў сябе ня толькі каманду па футболе, але таксама сэкцыі па шахматах, гімнастыцы, роварным спорце, футзале, валейболе, боксе ды іншым відам спорту.

Баавішта
Поўная назва Boavista Futebol Clube
Заснаваны 1903
Горад Порту, Партугалія
Стадыён Эштадыю ду Бэса
Умяшчальнасьць: 28 263
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Прымэйра-Ліга
 · 2022—2023 9 месца
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
boavistafc.pt (парт.)

Гісторыя рэдагаваць

 
Гульцы «Баавішта» на фатаздымку чэрвеня 1923 году.

Клюб быў закладзены 1 жніўня 1903 году ў раёне Баавішта ў заходняй частцы гораду Порту. Фундатарамі клюбу была два браты-ангельцы Гары і Дыкам Лоў[1]. Першымі супернікамі каманды быў іншы ангельскі клюбу гораду, які акрамя таго меў на мэце разьвіцьцё крыкету і тэнісу[2]. Ангельцам цяжка было гуляць з партугальскімі камандамі, бо праз вызнаньне англіканства ангельцы не маглі гуляць нядзелямі, у той час як мясцовыя гульцы толькі і маглі гуляць нядзелямі, бо ў астатнія дні працавалі[2]. Клюб зь цягам часу ўсё ж здолеў ладзіць матчы ў нядзелю, бо колькасьць партугальцаў у ім павялічвалася. У 1910 годзе «Баавішта» прыдбала сабе стадыён, на якім і прагявае гуляць Эштадыю ду Бэса. На ім яны ўпершыню згулялі ў тым жа 1910 годзе супраць клюбу «Лейшойнш». У 1914 годзе клюб перамог у чэмпіянаце Порту[1]. У 1930-я гады «Баавішта» стала адным з клюбаў, якія рабілі высілкі дзеля таго, каб партугальскі футбол быў прафэсійным[2]. У 1933 годзе каманда прыдбала чорна-белыя кашулі, якія дасюль ёсьць адметнай рысай клюбу.

 
Пантэра як сымбаль «Баавішты» ўсталяваная ля стадыёну.

У наступным «Баавішта» вагалася паміж дзьвюма найвышэйшымі лігамі, некалькі сэзонаў згуляўшы ў трэцім дывізіёне. Час зьменаў прыпаў на 1970-я гады. «Баавішта» скончыла перабудову стадыёну, а ў 1974 годзе на пасаду галоўнага трэнэра запрасіла Жузэ Марыю Пэдроту. У 1975 годзе каманда фінішавала на чацьвертым месцы і ў тым жа годзе здабыла Кубак Партугаліі, выгуляўшы ў фінале «Бэнфіку» зь лікам 2:1. Праз год «Баавішта» скончыла сэзон на другім месцы ўсьлед за «Бэнфікай». Розьніца паміж клюбамі склала два пункты. У 1976 годзе клюб пасьпяхова абараніў свой тытул уладальнікаў кубка, выгуляўшы ў фінале гімарайнскую «Віторыю» з тым жа лікам 2:1. Пасьля гэтага сэзону Пэдроту сышоў у «Порту». Ачоленыя дасьведчаным ангельцам Джымі Гэганам гульцы «Баавішты» здабылі чарговы кубак краіны, перагуляўшы ў фінале 1979 году лісабонскі «Спортынг». У тым жа годзе яны здабылі першы Супэркубак Партугаліі, учыніўшы паразу «Порту» з Пэдроту. У 1980-я клюб працягваў трымаць статус моцнага клюбу, але тытулаў каманда здабыць ня здолела.

У 1990-я клюб здолеў здабыць яшчэ два Кубка Партугаліі, а таксама фінішаваў другім ў сэзоне 1998—1999 гадоў. Галоўным трэнэрам на той час быў былы гулец нацыянальнай зборнай Партугаліі Жаймі Пашэку. У сэзоне 2000–2001 гадоў пасьля перамогі ў дэрбі над «Порту» ў другой палове сэзону і перамогі ў матчы супраць «Авішу» зь лікам 3:0 «Баавішта» стала чэмпіёнам краіны[3]. Гэта быў толькі другі раз, калі каманда па-за межамі Вялікай тройкі здабывала перамогу ў лізе, пасьля таго як гэты зрабіў «Бэленэнсіш» у 1946 годзе. Каманда Пашэку прапусьціла ўсяго толькі 22 галы ў 34 матчах чэмпіянату, зьведаўшы паразу толькі аднойчы цягам першынства[3]. Сапраўднымі зоркамі той дружыны былі брамнік Рыкарду Пэрэйра, выхаванец клюбнай акадэміі паўабаронца Пэтыт, балівійскі адмысловец у штрафных ударах Эрвін Санчэс, гульцы ўскрайку поля Дуда і Мартэліньню, а таксама нападнік з Бразыліі Элпідыю Сылва[3]. Клюб яшчэ некалькі сэзонаў дэманстраваў добрыя вынікі, але праз выдаткі на перабудову стадыёну сутыкнуўся зь фінансавымі цяжкасьцямі[3]. У чэрвені 2008 годзе праз скандал з дамоўленымі матчамі «Баавішту» пазбавілі месца ў Прымэйра-Лізе. Вярнуцца да эліты атрымалася толькі ў сярэдзіне 2010-х гадоў.

Крыніцы рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць