Аўстрыйскі дапаможны корпус

Аўстры́йскі дапамо́жны ко́рпус (па-нямецку: Österreichische Hilfskorps, па-француску: Corps Auxiliaire Autrichien) — вайсковае фармаваньне Аўстрыйскай імпэрыі ў складзе войска Напалеона ў 1812 року.

Аўстрыйскі дапаможны корпус
Corps Auxiliaire Autrichien
Österreichische Hilfskorps
Гады існаваньня 14 сакавіка 1812 —
Краіна Аўстрыя
Уваходзіць у Вялікую армію
Тып сухапутныя войскі
Колькасьць 31 000 чалавек
Дысьлякацыя Француская імпэрыя
Войны Расейская кампанія Напалеона
Вядомыя камандзіры Карл Філіп цу Шварцэнбэрг

Паводле ўмоваў Парыскае саюзнае дамовы (14 сакавіка 1812) Аўстрыя была вызваленая ад удзелу ў войнах Францыі супраць Ангельшчыны і на Пірэнэйскім паўвостраве, аднак абавязвалася ў выпадку вайны з Расеяй выставіць дапаможны корпус. Ён меў знаходзіцца пад даводзтвам аўстрыйскага генэрала, але дзейнічаць паводле дырэктываў Напалеона[1].

Ваенныя дзеяньні

рэдагаваць

Корпус Шварцэнбэрга па першапачатковай задумцы Напалеона прызначаўся для абароны Варшаўскага герцагства. Аднак неўзабаве пасьля пачатку баявых дзеяньняў у Беларусі аўстрыйцы былі накіраваныя на дапамогу саксонскаму 7-му корпусу Рэнье[2] супраць 3-й рэзэрвовай арміі генэрал ад кавалерыі Аляксандра Тармасава. Увосень 1812, пасьля падыходу Дунайскай арміі адмірала Чычагова сілы Шварцэнбэрга і Рэнье адышлі на тэрыторыю Вялікага герцагства Варшаўскага. 30 студзеня 1813 року князь Шварцэнбэрг бяз бою здаў Варшаву і сышоў у Галіцыю, а Рэнье — да Калішу. Страты аўстрыйскага дапаможнага корпусу ў расейскай кампаніі склалі каля 7000 чалавек[3].

 
Карл Філіп цу Шварцэнбэрг

Камандуючы генэрал ад кавалерыі князь Карл Філіп Шварцэнбэрг, герцаг Крумадзкі. Начальнік штабу генэрал-маёр Ёзэф Ксавэр фон Штутэргайм.

Агулам: 27 батальёнаў, 44 швадроны, 60 гарматаў — 30 900 чалавек[3].

Дывізія цэнтру

рэдагаваць
 
Вінчэнца Фэдэрыка Б’янкі

Фэльдмаршал-лейтэнант барон Фрэдэрык Б’янкі(de).

  • Брыгада генэрал-маёра ляндграфа фон Гэсэн-Гомбургу(de)
    • 2-і пяхотны полк Гільлера (вугорскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік фон Торры
    • 33-і пяхотны полк Кальлярэда-Мансфэльда (вугорскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік Давід фон Андрасі(de)
    • Грэнадэрскі батальён Кірхенбэтэра (вугорскі)
      • 34-ы пяхотны полк фон Давідавіча (вугорскі). Камандзір: палкоўнік фон Габэлькофэн
      • 37-ы пяхотны полк
      • 60-ы пяхотны полк
  • Брыгада генэрал-маёра графа фон Ліліенбэрга(de)
    • 19-ы пяхотны полк Альвінцы (вугорскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік Зэеталь
    • 48-ы пяхотны полк Вукасавіча(de), пазьней Юзэфа Антона фон Зымбшэна[4] (вугорскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік фон Рэхенбэрг
    • Грэнадэрскі батальён Бжэзынскага (нямецкі)
      • 30-ы пяхотны полк
      • 41-ы пяхотны полк
      • 58-ы пяхотны полк барона дэ Бэлью (вугорскі). Камандзір: палкоўнік шэвалье дэ Лямпрэ

Дывізія левага флянгу

рэдагаваць

Фэльдмаршал-лейтэнант Бэрзына фон Зыгенталь.

  • Брыгада генэрал-маёра Мора(de)
    • 9-ы пяхотны полк Чартарыскага (валёнскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік фон Мак-Эліёт
    • 30-ы пяхотны полк князя дэ Ліня(de) (валёнскі, 2 батальёны). Камандзір: палкоўнік дэ Мэйс
  • Брыгада генэрал-маёра князя Аляіза Ганзагі фон Ліхтэнштайна
  • Брыгада генэрал-маёра Пэтэра фон Больцы
    • 7-ы фэльд-егерскі батальён. Камандзір: палкоўнік Ёзэф Стэфаніні ды Монтэ Айронэ
    • плюс пяхотны полк Люзыньяна або Эстэрхазы з брыгады Ліхтэнштайн

Дывізія правага флянгу

рэдагаваць

Фэльдмаршал-лейтэнант барон Леапольд фон Траўтэнбэрг(de).

  • Брыгада Меэра
    • 7-ы пяхотны полк фэльдмаршала барона Шродэра
    • 39-ы пяхотны полк барона Дукі (вугорскі). Камандзір: палкоўнік Эмэрых фон Баконі
  • Брыгада генэрал-маёра Франца фон Пфляхера
    • 6-ы пагранічны пяхотны полк сьв. Георга (2 батальёны)
    • 5-ы егерскі батальён. Камандзір: маёр Хартап

Кавалерыйская дывізія

рэдагаваць
 
Ёган Марыя Філіп Фрымон фон Палёта

Фэльдмаршал-лейтэнант Ёган Марыя Філіп Фрымон(de).

Артылерыя

рэдагаваць

Генэрал-маёр Ёзэф Вахтэр фон Вахтэнбург.

  • чатыры батарэі палявой артылерыі
  • дзьве батарэі коннай артылерыі

Агулам каля 60 гарматаў.

Інжынэрныя войскі

рэдагаваць
  • 3 піянэрныя роты[3]
  • пантонная рота[3]

Глядзіце таксама

рэдагаваць

Крыніцы і заўвагі

рэдагаваць
  1. ^ Парижские союзные договоры 1812 / А. Я. Вышинский, С. А. Лозовский. — Дипломатический словарь. — М.: Государственное издательство политической литературы, 1948.
  2. ^ Лякин В. А. В далеком тылу «Великой армии» // Гроза двенадцатого года над Полесьем. — Мн.: Четыре четверти, 2009. — С. 4. — ISBN 978—985-6856-57-3
  3. ^ а б в г Михаил Одинцов. (24 сьнежня 2009) Австрийский вспомогательный корпус в 1812 году (Le corps autrichien auxiliaire en 1812) (рас.) Наполеон и революция. BlogspotПраверана 24 чэрвеня 2012 г.
  4. ^ а б К. Власов. Австрийский вспомогательный корпус (рас.) Расписание Великой армии на начало русской кампании 1812 г. Праверана 24 чэрвеня 2012 г.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць