Атмут
Атмут, Атмот — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Атмут лац. Atmut | |
| Otmot | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Oto + Mot |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Атмот |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Атмут» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАтмот (Otmot) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова аўд- (од-, от-) (імёны ліцьвінаў Аціла, Отаўт, Атгін; германскія імёны Otilo, Ottolt, Otken) паходзіць ад гоцкага audags 'шчасьце, асалода'[2], германскага *auð 'багацьце, спор'[3], а аснова -мод- (-мот-, -мут-) (імёны ліцьвінаў Мотар, Мутаўт, Эймут; германскія імёны Motar, Muotolt, Eimuot) — ад гоцкага moþs '(баявы) дух, лютасьць, адвага'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: з Отмута въ Менскомъ же повете (1567 год)[5]; Suła rzeka graniczy s panem Niemirza i z Otmutem (3 кастрычніка 1592 году)[6].
Носьбіты
рэдагаваць- Атмут — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1592 годзе
На 1910 год існаваў царкоўны пагост Атмут (Отмут) у Магілёўскім павеце Магілёўскай губэрні[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 197, 1127.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 43.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 469.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 31. — Вильна, 1906. С. 130.
- ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 15.