Арына Сабаленка
Ары́на Сярге́еўна Сабале́нка (5 траўня 1998, Менск, Беларусь) — беларуская тэнісістка.
| Арына Сабаленка | |
.jpg) | |
| Краіна | |
|---|---|
| Пражывае ў | Менск |
| Нарадзілася |
5 траўня 1998[1] (26 гадоў) |
| Рост | 182 см[1][2] |
| Вага | 80 кг |
| Пачатак кар’еры | 2015 — цяпер |
| Працоўная рука | правая (задні ўдар двуручны) |
| Прызавыя грошы | 29 071 823 $[1] |
| Адзіночны разрад | |
| Матчаў | 414–186[1] |
| Тытулаў | 14 ЖТА, 5 МТФ |
| Найвышэйшы рэйтынг | 1 (11 Верасень 2023) |
| Турніры Вялікага шлему | |
| Аўстралія | Перамога (2023, 2024) |
| Францыя | Паўфінал (2023) |
| Ўімбэлдан | Паўфінал (2021, 2023) |
| ЗША | Перамога (2024) |
| Парны разрад | |
| Матчаў | 90–67[1] |
| Тытулаў | 6 МТФ |
| Найвышэйшы рэйтынг | 1 (22 лютага 2021) |
| Турніры Вялікага шлему ў пары | |
| Аўстралія | Перамога (2021) |
| Францыя | Паўфінал (2019) |
| Ўімбэлдан | Чвэрцьфінал (2019) |
| ЗША | Перамога (2019) |
| Асноўныя турніры ў пары | |
| WTA | Фінал (2017) |
| Арына Сабаленка ў Вікісховішчы | |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Сабаленка.
Кар’ера
рэдагавацьТрэніравацца пачала зь дзяцінства. Прафэсыйную кар’еру пачала ў 2012 годзе[3]. У 2014 пачала займацца ў Нацыянальнай акадэміі тэнісу.
Першы тытул МТФ заваявала ў парным разрадзе зь Верай Лапко ў 2013 року. У 2014 упершыню выйшла ў фінал адкрытага юніёрскага чэмпіянату Эстоніі, а пазьней стала пераможцай турніру ў Фінляндыі. У парным разрадзе абараніла тытул (гэтым разам зь Нікай Шуткоўскай) і стала пераможцай гэтага ж турніру ў адзіночным разрадзе.
У канцы 2016 году паднялася на 137-ю пазыцыю рэйтынгу.
У 2017 року ў дэбютным турніры Вялікага Шлему ў другім коле выбыла з барацьбы. У Ташкенце ўпершыню дайшла да паўфіналу турніраў ЖТА, па шляху перамогшы 3-ю сеяную, 53-ю ракетку сьвету Тацяну Марыю. У кастрычніку 2017 упершыню прабілася ў фінал турніру ЖТА (у кітайскім Цяньцзіні(zh)), дзе саступіла Марыі Шарапавай[4]. Пасьля гэтага Арына Сабаленка ўпершыню ў сваёй кар’еры ўвайшла ў топ-100 сусьветнага тэніснага рэйтынгу і стала першай ракеткай Беларусі. Пасьля перамогі на адкрытым чэмпіянаце Мумбаі Арына Сабаленка скончыла сэзон на 73-й пазыцыі рэйтынгу.
У красавіку 2018 Арына Сабаленка ўпершыню ў кар’еры ўвайшла ў топ-50 сусьветнага рэйтынгу. Гэта адбылося пасьля ўдалага выступу на турніры ў швайцарскім Люгана, дзе беларуска дайшла да фіналу. 25 жніўня 2018 року Арына Сабаленка заваявала першы ў кар’еры тытул на турнірах прэм’ер-узроўню. У фінальным паядынку ў Нью-Гэйвэне (ЗША) яна перайграла гішпанку Карлу Суарэс Навара. Пасьля гэтага беларуска трапіла ў топ-20 сусьветнага рэйтынгу. У верасьні беларуская тэнісістка атрымала перамогу на яшчэ адным прэм’ер-турніры ў Вухані, цягам якога перамагла 6-ю тэнісістку сьвету Эліну Сьвітоліну. На адкрытым чэмпіянаце Кітаю выйшла ў чвэрцьфінал. З-за хваробы Арына Сабаленка адмовілася ад удзелу ў ВТБ Кубку Крамля[5]. Жаночая тэнісная асацыяцыя прызнала Арыну Сабаленка «Пачаткоўцам году» паводле вынікаў 2018 году[6]. Напрыканцы году Сабаленку займала 11-ю пазыцыю сусьветнага рэйтынгу[7].
У студзені 2019 году Арына Сабаленка перамагла на чэмпіянаце ў Шэньчжэні[8]. Наняла новага трэнэра па фіўычнай падрыхтоўцы — амэрыканца Джэйсана Стэйсі[9]. У 2019 годзе стала пераможцам малога падагульняючага турніра Жаночай тэніснай асацыяцыі[10]. На Адкрытым чэмпіянаце Францыі дайшла толькі да другога кола, атрымаўшы паразу ад Аманды Анісімавай[11]. На Ўімблдоне 2019 году была пасеяная пад дзесятым нумарам, але ў першым жа коле прайграла Магдалене Рыбарыкавай[12].
У студзені 2020 году саступіла Крысьціне Плішкавай у другім коле турніра ў Шэньчжэні і ня здолела абараніць тытул[13]. У кастрычніку 2020 году перамагла Вікторыю Азаранку ў фінале турніра «J&T Banka Ostrava Open 2020»[14]. У лістападзе 2020 году стала пераможцам турніра Жаночай тэніснай асацыяцыі ў Лінцы[15].
Стала пераможцам турніра ў Абу-Дабі першага афіцыйнага турніра Жаночай тэніснай асацыяцыі, які праводзіўся ў 2021 годзе, атрымаўшы ў фінале перамогу над Веранікай Кудэрметавай[16]. Удзельнічала ў Алімпійскіх гульнях у Токіё, але саступіла ў другім коле Доне Векіч[17].
У верасьні 2021 году выйшла ў паўфінал Адкрытага чэмпіянату ЗША па тэнісе, дзе прайграла канадзкай тэнісістцы Лэйле Фернандэс за выхад у фінал[18].
28 студзеня 2023 году выйграла Адкрыты чэмпіянат Аўстраліі па тэнісе, упершыню атрымаўшы перамогу ў адзіночным разрадзе на турніры «Вялікага шлему»[19].
Нацыянальная зборная
рэдагавацьУ красавіку 2016 року Арына Сабаленка ўпершыню трапіла ў зборную Беларусі, дзе прайграла невырашальны парны матч Кубка Фэдэрацыі, у якім Беларусь адолела Расею і выйшла ў I Сусьветную групу.
У першым сэзоне найвышэйшай групы зборная Беларусі дайшла да фіналу. У чвэрцьфінале супраць Нідэрляндаў і ў паўфінале супраць Швайцарыі Арына Сабаленка саступала ў першых матчах наймацнейшым тэнісісткам суперніцаў (Кікі Бэртэнс і Тымэа Бачынскі адпаведна), пасьля яна замацоўвала перамогі напарніцы Аляксандры Сасновіч над другімі ракеткамі (Міхаэлай Крайчак і Вікторыяй Голубіч адпаведна). На час паўфіналу Сабаленка мела 125-ы рэйтынг.
У фінальным матчы супраць ЗША Арына Сабаленка перамагла чэмпіёнку ЗША, 13-ю ракетку сьвету Слоўн Стывэнс, аднак пазьней саступіла 10-й ракетцы Како Вандэвэй і ў парным разрадзе, у выніку чаго ЗША атрымала мінімальную перамогу 3:2.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в г д е ё ж WTA website
- ^ https://www.wtatennis.com/players/320760/aryna-sabalenka
- ^ Арина Соболенко (рас.). OOO "Спортс Инвесторс, Русь". Праверана 30 кастрычніка 2021 г.
- ^ Константин Лобандиевский (4 студзеня 2019) От прошлого к будущему: хороша Маша, но Арина Соболенко лучше во всем (рас.). Прессбол.
- ^ Арина Соболенко снялась с турнира «ВТБ Кубок Кремля» по болезни. Ее место займет «лаки лузер» (рас.). Twitter (14 кастрычніка 2018).
- ^ Арына Сабаленка прызнаная "Пачаткоўцам года". Белтэлерадыёкампанія (19 кастрычніка 2018).
- ^ Мария Никулашкина (1 лютага 2019) "Сказала, что тренер сделал из меня машину для убийств". Про крутое прозвище Соболенко (рас.). Спорт-Экспресс.
- ^ Арина Соболенко выиграла турнир в Шэньчжэне. Это ее третий титул (рас.). Eurosport (5 студзеня 2019).
- ^ Міхалевіч, Ю. (5 лютага 2019) «Хотим отомстить за прошлогоднее поражение». Соболенко и компания нацелены на победу в FedCup (рас.). СПОРТ.TUT.BY. Архіўная копія ад 24 жніўня 2019 г.
- ^ Арына Сабаленка выйграла малы падагульняючы турнір WTA. Belarus.by (28 кастрычніка 2019).
- ^ Соболенко не сумела выйти в третий круг "Ролан Гаррос" (рас.). РИА Новости Спорт (30 мая 2019).
- ^ Соболенко в двух сетах проиграла Рыбариковой в первом круге Уимблдона (рас.). championat.ru (1 ліпеня 2019).
- ^ Соболенко проиграла Кр. Плишковой и не смогла защитить титул в Шэньчжэне (рас.). Sport24 (7 студзеня 2020).
- ^ J&T Banka Ostrava Open 2020. У Арины Соболенко титул в одиночном разряде! (рас.). Белорусская теннисная федерация (25 кастрычніка 2020).
- ^ Соболенко выиграла турнир в Линце, завоевав третий титул в сезоне (рас.). ООО «Национальный спортивный телеканал» (15 лістапада 2020).
- ^ Арина Соболенко разгромила Веронику Кудерметову и выиграла первый турнир нового сезона WTA (рас.). Eurosport (13 студзеня 2021).
- ^ Георгий Сосно (26 ліпеня 2021) Арина Соболенко завершила выступление на Олимпиаде-2020 в Токио (рас.) championat.com
- ^ Арина Соболенко не смогла пробиться в финал US Open
- ^ Беларуска Арына Сабаленка выйграла Australian Open, Радыё Свабода, 28-01-2023
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Арына Сабаленка (анг.) на бачыне Жаночай тэніснай асацыяцыі
- Арына Сабаленка (анг.) на бачыне Міжнароднай тэніснай фэдэрацыі
- Арына Сабаленка (анг.) на бачыне Кубка Фэдэрацыі