Аргуль
Аргуль (Аргла, Яргла), Аргель (Яргель) — мужчынскае імя.
| Аргуль лац. Argul / Arhul | |
| Argila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Argo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Аргла, Яргла, Аргель, Яргель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Аргуль» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАргіла (Argila) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -арг- (імя ліцьвінаў Сударг; германскае імя Sudergo) паходзіць ад гоцкага arhvus 'лучнік'[2].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Jargolowa[2] (жаночая форма ад імя Jargol). Апроч таго, у Польшчы гістарычна бытавала імя Аргіла: Argilla (1417 год)[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Argeln son (16 і 21 чэрвеня 1409 году)[4]; Argel dem Samaythen… Argel dem Littauwen (29 ліпеня і 20 жніўня 1409 году)[5]; стрелцы Пунские… Оркгели Стецевичу (1557—1558 гады)[6]; Andrzej Argłowicz… Józef Hrehorowicz Ergłowicz… Andrzej Orglewicz (1667 год)[7]; Józef Ergłowicz (1690 год)[8].
Носьбіты
рэдагавацьАргулевічы (Argulewicz) — вольныя людзі зь вёскі Жарнэляў Віленскі павет, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[9].
Аргулевічы (Argulewicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[10].
Аргловічы (Яргловічы, Арглевічы) — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці.
Яргелевічы (Jargielewicz) — літоўскі шляхецкі род[11].
На гістарычнай Случчыне існуе вёска Аргелаўшчына, у гістарычнай Прусіі — Аргелятэн.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 144, 989.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 7.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 65.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 185—186.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 559, 584.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 42 (1556—1562 гг.). — Менск, 2015. С. 47.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 626.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 188.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 609.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 392.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 202.