Анані Дзякаў
Анані Іванавіч Дзякаў (1896; в. Багданаўка, цяпер Амсьціслаўскі раён, Магілёўская вобласьць, Беларусь — 1937; Менск, цяпер Беларусь) — дзяржаўны дзяяч і пэдагог Беларусі. 4-ы рэктар БДУ (1934—1935).
Анані Дзякаў | |
Народны камісар асьветы Беларускай ССР | |
---|---|
ліпень 1936 — 11 траўня 1937 | |
Прэм’ер-міністар: | Мікалай Галадзед |
Папярэднік: | Аляксандар Чарнушэвіч |
Наступнік: | Аляксандар Варончанка |
4-ы рэктар Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту | |
люты 1934 — верасень 1935 | |
Папярэднік: | Іван Ермакоў |
Наступнік: | Нічыпар Бладыка |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся: |
1 кастрычніка 1896 вёска Багданаўка, Амсьціслаўскі павет, Магілёўская губэрня, Паўночна-Заходні край, Расейская імпэрыя |
Памёр: |
29 кастрычніка 1937 Менск, Беларуская ССР, СССР |
Партыя: | Усесаюзная камуністычная партыя (з 1918 г.) |
Сужэнец: | жанаты |
Дзеці: | двое |
Бацька: | Іван Дзякаў |
Адукацыя: | Інстытут чырвонай прафэсуры(ru) (Масква, 1934) |
Біяграфія
рэдагавацьПаходзіў зь сялянскай сям’і. Скончыў пачатковую школу.
Удзельнічаў у 1-й сусьветнай вайне. За мужнасьць у баях атрымаў афіцэрскае званьне. У 1918 годзе ўступіў у ВКП(б), узначаліў Вяземскі зямельны аддзел. У 1919—1923 служыў у Чырвонай арміі (камандзір роты). З 1923 — намесьнік старшыні Амсьціслаўскага павятовага выканкаму. У 1924 годзе прызначаны намесьнікам старшыні (потым старшынём) Магілёўскага акруговага выканкаму.
У ліпені 1928 году накіраваны на вучобу ў Прамысловую акадэмію ў Маскву, але вучыцца не давялося — быў прызначаны намесьнікам старшыні (пазьней старшынём) Віцебскага выканкаму. У 1930—1934 вучыўся ў Маскве ў Інстытуце чырвонай прафэсуры.
Зь лютага 1934 — намесьнік рэктара, рэктар БДУ. Быў жанаты, гадаваў двое дзяцей. З восені 1935 году загадчык аддзелу ЦВК БССР. У ліпені 1936 прызначаны наркамам асьветы БССР.
Арыштаваны 11 траўня 1937 году ў Менску па адрасе: вул. Горкага, д. 21/52, кв. 24. 3 чэрвеня 1937 году Галоўная ўправа ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Загад № 33 «Сьпіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі зь бібліятэк грамадзкага карыстаньня, навучальных установаў і кнігагандлю». Паводле Загаду, «усе кнігі» Ананія Дзякава прадугледжвалася «спальваць»[1]. Асуджаны пазасудовым органам НКВД 28 кастрычніка 1937 як «член нацыянал-фашысцкай арганізацыі, які праводзіў шкодніцкую работу ў галіне народнай асьветы» да вышэйшай меры пакараньня з канфіскацыяй маёмасьці. Расстраляны 29 кастрычніка 1937 году ва ўнутранай турме НКУС у Менску ў ходзе масавага расстрэлу. Рэабілітаваны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суду СССР 3 красавіка 1957. Асабовая справа Д. № 10175-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьГэта — накід артыкула пра Беларусь. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
Папярэднік Іван Ермакоў |
Рэктар Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту 1934—1935 |
Наступнік Аляксей Кучынскі |
- ^ Алесь Лукашук. Мова гарыць (Загад № 33) // Спадчына : часопіс. — 1996. — № 3. — С. 76—91. — ISSN 0236-1019.