Алгет
Алгет (Альгет, Элгет) — мужчынскае імя.
| Алгет лац. Ałgiet | |
| Alget | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Alo + Geto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Альгет, Эльгет |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Алгет» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАлгіда або Алгет, пазьней таксам Альгіт (Aalgidis[1], Algeat[2], Algeth, Alget[3], Algit) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова ал- (імёны ліцьвінаў Алігут, Альмін, Аламунт; германскія імёны Algut, Almin, Alamunt) паходзіць ад гоцкага alls 'увесь, кожны'[5], а аснова -гед- (-гад-, -гід-) (імёны ліцьвінаў Гедзень, Гедвін, Гедмонт; германскія імёны Gedenus, Gedovin, Gadamundus) — ад старагерманскага gidd- 'пыхлівы, ганарысты', ісьляндзкага geð 'нораў, тэмпэрамэнт'[6] або гоцкага gadiliggs 'сваяк, родзіч'[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Katarzyna Algietowicz (1718 год)[8]; Elgietyszki (1744 год)[9].
Носьбіты
рэдагавацьУ актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Алгетышкі (Алгетышки, Элгетышки) у Вількамірскім павеце[10].
У Ашмянскай парафіі існаваў засьценак Альгецішкі (Olgieciszki)[11].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 16.
- ^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 37.
- ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 26.
- ^ Seibicke W. Historisches deutsches Vornamenbuch. Bd. 1. — Berlin, 1996. S. 80.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 52.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
- ^ Muśniki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 3.
- ^ Parafia oszmiana 1909 r., Genealogia Wileńszczyzny