Айтварышкі
Айтварышкі (лет. Aitvariškiai) — вёска ў Летуве, каля возера Сімны. Уваходзяць у склад Сімнаўскага староства Аліцкага раёну Аліцкага павету.
| Айтварышкі лац. Ajtvaryški | |
| лет. Aitvariškiai | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Аліцкі |
| Раён: | Аліцкі |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°24′50.400″ пн. ш. 23°41′20.400″ у. д. / 54.414° пн. ш. 23.689° у. д.Каардынаты: 54°24′50.400″ пн. ш. 23°41′20.400″ у. д. / 54.414° пн. ш. 23.689° у. д. |
Айтварышкі на мапе Летувы   Айтварышкі | |
Назва рэдагаваць
- Асноўныя артыкулы: Эйта і Вера (мужчынскае імя)
Айтавар (Aittouar) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная «лінія Сафарэвіча» (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя рэдагаваць
На 1900 год Айтварышкі ўваходзілі ў склад Кальварыйскага павету Сувалкаўскай губэрні[5].
Насельніцтва рэдагаваць
- 1888 год — 41 чалавек[6]
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1532.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 1. — Warszawa, 1900. S. 13.
- ^ Списки населённы мест Сувалкской губернии (1888 года), как материалы для историко-этнографической географии края. — СПб., 1901. С. 148.