Агар (імя)
Агар, Агара — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Агар лац. Agar / Ahar | |
| Agihar | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Agi + Hari |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Агара |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Агар» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАгігар або Агар (Agihar, Agar, Achar) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягінт, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egind, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[2], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[4], германскага heru 'меч'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: князь Костянтинъ Агара (1518—1522 гады)[6]; с поддаными… Ескомъ Акгаровичомъ (19 сакавіка 1562 году)[7]; Прокопъ Акгиренко (1649 год)[8].
Носьбіты
рэдагавацьАгары (Agar) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[9].
На гістарычнай Наваградчыне існуюць вёскі Агарэвічы і Новыя Агарэвічы.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 22.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 1415—1416.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 249 (35) (1554—1568). — Vilnius, 2018. P. 226.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 389.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 386.