Янвін
Янвін (Янавін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Янвін лац. Janvin | |
| Anwin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ano + Wino |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Янавін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Янвін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАнвін або Энвін (Anoin, Anwin[1], Eanwine[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова ан- (эн-) (імёны ліцьвінаў Энель, Ангот, Улеб; германскія імёны Enilo, Angodus, Uleifr) паходзіць ад гоцкага *ana[4], стараверхненямецкага ano 'дзед, продак'[5], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Петр Янвинович (1538 год)[7]; Jan Janowyn (21 жніўня 1780 году)[8].
Носьбіты
рэдагаваць- Пётар Янвінавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1538 годзе
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Canzler F. Die deutschen vornamen und zunamen etymologisch abgeleitet und erklärt. — Hamburg, 1830. S. 71.
- ^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 115.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 101.
- ^ A // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 35.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 212.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 325.