Юры Віктаравіч Хадыка (23 чэрвеня 1938, Менск — 11 верасьня 2016, Дэнвэр,ЗША) — беларускі фізык і грамадзка-культурны дзеяч. Доктар фізыка-матэматычных навук (1976), прафэсар (1976).

Юры Віктаравіч Хадыка
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 23 чэрвеня 1938
Менск, БССР
Памёр: 11 верасьня 2016
Дэнвэр, ЗША
Партыя: 1) КПСС (да 1990)
2) БНФ (1993—1999)
3) Партыя БНФ (ад 1999)
Бацька: Віктар Хадыка
Адукацыя: фізычны факультэт БДУ
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Хадыка (неадназначнасьць).

У 1945 пайшоў ў мужчынскую Чыгуначную школу № 60 у Менску, якую скончыў з залатым мэдалём. Спачатку жыў у Беластоку, дзе працаваў бацька. У 1960 скончыў фізычны факультэт БДУ. Ад 1960 году працаваў у інстытуце фізыкі АН БССР, малодшы, старэйшы навуковы супрацоўнік, кіраўнік групы, загаднік лябараторыі. Увосень 1969 арганізаваў у АН БССР сэмінар па вывучэньні старажытнабеларускага мастацтва, браў удзел у зборы матэрыялаў (экспэдыцыі) і напісаньні «Зводу помнікаў гісторыі і культуры Беларусі». У 1975 узначаліў сэкцыю аптычна-электронных сродкаў выведкі ў камісіі АН СССР па распрацоўцы прагнозу разьвіцьця ўзбраеньняў на 15 рокаў. У 1976 абараніў доктарскую дысэртацыю па тэме «Аптычныя характарыстыкі факелаў балістычных ракет». У 1979 адкрыў пры АН БССР Музэй старажытнабеларускай культуры.

З 1988 намесьнік старшыні Беларускага Народнага Фронту (да сьнежня 2007). У 1996—2000 уваходзіў у назіральную раду Беларускага Хэльсінскага камітэту. У 1997 прызначаны прарэктарам Народнага ўнівэрсытэту — найбольш буйной праграмы Грамадзкага навукова-аналітычнага цэнтру «Беларуская пэрспэктыва» і рэдактарам бюлетэня Народнага ўнівэрсытэту. З 1998 чалец рэдакцыйнай рады часопіса «Адкрытае грамадзтва». Старшыня аргкамітэту Кангрэсу дэмакратычных сілаў ад 2000 да 2005 году[1]. Намесьнік старшыні назіральнага савету Незалежнага інстытуту сацыяльна-эканамічных і палітычных дасьледаваньняў (НІСЭПД).

Аўтар каля 150 навуковых працаў па фізыцы, каля 200 навукова-тэхнічных справаздачаў і амаль 40 публікацыяў па гісторыі беларускага мастацтва.

Апошнія гады жыў у сына ў штаце Каларада (ЗША). Памёр у Дэнвэры. Пахаваны ў Мінску.

У шлюбе меў двух сыноў і трох унукаў.

Прах пахавалі на саракавы дзень пасьля сьмерці, 20 кастрычніка 2016 году на Чыжоўскіх могілках у Менску побач з жонкай.[2]

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Хто ёсць хто ў Беларусі / Укладальнікі: Л. А. Андросік, В. Ф. Голубеў, К. А. Заброцкая, Г. Ф. Івуць, Л. Я. Кулажанка, В. А. Трыгубовіч, А. І. Фядута, В. А. Чуйко. — Вільня, 2007. — 256 с.
  2. ^ У Мінску развіталіся з Юрыем Хадыкам

Літаратура рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць