Фізы́чная велічыня́ — гэта колькасная характарыстыка аб’екта або зьявы ў фізыцы, альбо вынік вымярэньня. Фізычныя велічыні, як правіла, выяўляюцца ў выглядзе вытворнай лікавага значэньня і адзінкі вымярэньня. Паняцьце памернасьці фізычнай велічыні было ўведзена Фур’е ў 1822 годзе.

Калі некаторае значэньне магутнасьці запісана ў выглядзе

P = 42,3 × 10³ Вт = 42,3 кВт,

то

Р — гэтае пазначэньне велічыні (магутнасьці)
42,3 × 10³ — гэтае лікавае значэньне
к — пазначае прыстаўку сыстэмы СІ «кіля», якая адпавядае 10³
Вт — гэтае пазначэньне вата, адзінкі магутнасьці.

У якасьці знакаў фізычных велічынь звычайна выступаюць адзінкавыя літары лацінскага або грэцкага альфабэту, як вялікія, так і маленькія. Часта да знакаў дадаюць верхнія або ніжнія азначнікі, якія пазначаюць, да чаго ставіцца велічыня, напрыклад Eп часта пазначае патэнцыйную энэргію, а cp — цеплаёмістасьць пры сталым ціску.

Экстэнсіўныя й інтэнсіўныя велічыні

рэдагаваць

Велічыня завецца

Ад некаторых экстэнсіўных велічынь утвораюцца вытворныя велічыні:

  • удзельная велічыня — гэта велічыня, дзеленая на масу (напрыклад, удзельны аб’ём);
  • малярная велічыня — гэта велічыня, дзеленая на колькасьць рэчыва (напрыклад, малярны аб’ём).

Некаторыя фізычныя велічыні, такія як момант імпульсу, плошча, сіла, даўжыня, час, не ставяцца ні да экстэнсіўных, ні да інтэнсіўных.

Глядзіце таксама

рэдагаваць