Францішак Папроцкі

Франці́шак Папро́цкі (па-польску: Franciszek Paprocki, 1723—1790) — гісторык-езуіт, паходжаньнем зь Беларусі. Вывучаў філязофію ў Варшаве й Вільні, дзе быў прапаведнікам, пасьля кіраваў шляхецкімі конвіктамі ў Вільні й Камянцы, а пасьля зьнішчэньня ордэну стаўся канонікам ловіцкім.

Францішак Папроцкі
Дата нараджэньня	10 чэрвеня 1723(1723-06-10)
Месца нараджэньня	Беларусь
Дата сьмерці	2 ліпеня 1805(1805-07-02) (82 гады)
Месца сьмерці	Варшава, Каралеўства Прусія[d]
Месца вучобы	Варшаўскі ўнівэрсытэт Полацкі езуіцкі калегіюм
Занятак	гісторык, выдавец
Месца працы	Нясьвіскі езуіцкі калегіюм Гарадзенскі езуіцкі калегіюм Крожскі езуіцкі калегіум[d] Акадэмія і ўнівэрсытэт віленскага таварыства Езуса[d] Kurier Litewski Collegium Nobilium[d] Ковенскі езуіцкі калегіум[d]

Зьяўляецца аўтарам твораў:

• «Domowe wiadomości polskie i W. Ks. Litewskiego» (Вільня, 1752);
• «Europa z części Świata najprzedniejsza» (Варшава, бяз году; 2 выд. Пшэмысьль, 1756; 3 выд., Каліш, 1756; 6 выд., Вільня, 1775);
• «Dzieje Preténdentòw korony angelskiéj» (Вільня, 1758; 3 выд. ib., 1785);
• «Wiadomości o księstwie Kurlandzkiém a Semigalskiém» (Вільня, 1759; 2 выд. ib., 1763);
• «Domowe wiadomości о W. Księstwie Litewśkiém z przylączeniem historyi tegoź narodu» (Вільня, 1760; 4 выд. ib., 1775);
• «Historyja polska» (Вільня, 1766) і іншых.

Літаратура

• Папроцкий, Франциск // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1897 Т. XXIIa. — С. 729.