Талішкі
Талішкі (лет. Toliškės) — вёска ў Летуве, каля ракі Нёману. Уваходзяць у склад Кронскага староства Кашадарскага раёну Ковенскага павету.
| Талішкі лац. Tališki | |
| лет. Toliškės | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Ковенскі |
| Раён: | Кашадарскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°42′29″ пн. ш. 24°10′8″ у. д. / 54.70806° пн. ш. 24.16889° у. д.Каардынаты: 54°42′29″ пн. ш. 24°10′8″ у. д. / 54.70806° пн. ш. 24.16889° у. д. |
Талішкі на мапе Летувы   Талішкі | |
Назва
рэдагавацьТала або Таль (Talo, Thal) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя
рэдагавацьУ XIX ст. чатыры вёскі з назвай Талішкі ўваходзілі ў склад Троцкага павету Віленскай губэрні[5]
Насельніцтва
рэдагаваць- 1905 год — 86 чалавек у засьценках 1-х, 2-х, 3-х і 4-х Талішках[6]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 399—400.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XII. — Warszawa, 1892. S. 147.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 329.