Сіргут (Шыргут), Сіргуд, Сургут — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Sireguti
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Sirio + Gudo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Сіргуд, Шыргут, Сургут
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Сіргут»

Паходжаньне

рэдагаваць
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Сісагут, Сергуда, Серыкут або Сірыгут (Sisagut[1], Sergudo, Serecutus[2], Sireguti) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова сір- (сер-, сіс-) (імёны ліцьвінаў Сіргоўд, Шырмер, Сірмонт; германскія імёны Siriaud, Sisimir, Sirmont) паходзіць ад гоцкага sisu 'чароўны сьпеў, заклён'[4], а аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готарт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotard, Gudman, Savegot) — ад гоцкага guþs 'Бог'[5], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[6]. Такім парадкам, імя Сургут (Сіргут) азначае «Боскі заклён»[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Surguthe de Reskym[8], Surguttes de Roszkini[9], Surgutes de Reszkymi[10] (2 кастрычніка 1413 году); на боярина господарьского повету Городенского Анъдрея Сиркгутевича… Андрей Сиркгутевичъ… Андрею Сиркгутевичу (23 сакавіка 1555 году[11], 6 ліпеня 1556 году[12]); Валенъты Анъдреевичъ Сиръкгутевича[13], Шымонъ Шыркгутевичъ[14] (1565 год); Иванъ Сиркгуть[15], Каленикъ Сиркгутевичъ… Валентынъ Андреевичъ Сиркгутевичъ… Шимко Сиркгутевичъ[16] (1567 год); шляхтичовъ пана Каспора и пана Антонія Сиркгутевичовъ земянъ повету Городенского (7 жніўня 1601 году)[17]; Sirgudowa[18].

Носьбіты

рэдагаваць

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1345.
  2. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 19 (265).
  3. ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 247.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  6. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
  7. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
  8. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
  9. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  10. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
  11. ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 21. — Вильна, 1894. С. 136.
  12. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. — Вильна, 1887. С. 408.
  13. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 278.
  14. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 279.
  15. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 673.
  16. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 681.
  17. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 4. — Вильна, 1867. С. 62.
  18. ^ Sinkevičiūtė D. Baltų dvikamienių asmenvardžių kamienas gud-: ryšiai su gaud- ir kai kurie jo variantai // Baltistica. Nr. 2, t. 46, 2011. P. 302.