Сындык
Сындык (Сіндзік) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Сындык лац. Syndyk | |
| Sindico | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sindo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сіндзік |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сындык» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСіндзіка або Сындыка (Sindico) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -сінд- (-зынд-) (імёны ліцьвінаў Жындуль, Шымбольт, Сіндэр; германскія імёны Sindulus, Sinbald, Sinder) паходзіць ад гоцкага sinþs 'дарога, шлях'[2] або германскага sintha 'дарога, падарожжа, вайсковая выправа'[3].
У Прусіі бытавала імя Syntke[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: дворанин нашъ Сындыкъ (20 сакавіка 1524 году)[5]; въ дворанина нашого, въ Сынъдыка… именейцо Сындыковское (13 лістапада 1529 году)[6]; подлазника наймя Сынъдыка (24 лютага 1534 году)[7].
Носьбіты
рэдагаваць- Сындык — гарадзенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1524 годзе[8]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1340.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 201.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 92.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 294.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 338.
- ^ Беларускі архіў. Т. 2. — Менск, 1928. С. 242.
- ^ Описание документов и бумаг, хранящихся в Московском архиве Министерства юстиции. Кн. 21. — М., 1915. С. 283.
- ^ Бірыла М. Беларуская антрапанімія. — Менск, 1969. С. 374.