Рудзелішкі
Рудзелішкі (лет. Rudeliškė) — вёска ў Летуве, каля ракі Соры. Уваходзяць у склад Сорскага староства Сьвянцянскага раёну Віленскага павету.
| Рудзелішкі лац. Rudzieliški | |
| лет. Rudeliškė | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Віленскі |
| Раён: | Сьвянцянскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°3′21.600″ пн. ш. 25°58′19.200″ у. д. / 55.056° пн. ш. 25.972° у. д.Каардынаты: 55°3′21.600″ пн. ш. 25°58′19.200″ у. д. / 55.056° пн. ш. 25.972° у. д. |
Рудзелішкі на мапе Летувы   Рудзелішкі | |
Назва
рэдагавацьРудыла або Рудэла (Rudila, Rudela) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 887.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 301.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1. — Warszawa, 1938. S. 53.