Пётра Мірановіч

Пётра Мірановіч
	Пётра Мірановіч
Дата нараджэньня	21 верасьня 1902
Месца нараджэньня	в. Стрэмкі Піедруйская воласьць Краслаўскі павет
Дата сьмерці	20 сьнежня 1990
Месца сьмерці	Нью-Ёрк
Месца пахаваньня	могілкі Ўваскрэшаньня[d];
Месца вучобы	Дзьвінская дзяржаўная беларуская гімназія (1926); Латвійская акадэмія мастацтваў[d] (1937); Венская акадэмія выяўленчых мастацтваў (1945);
Занятак	маляр
	Пётра Мірановіч у Вікісховішчы

Пётра Мірано́віч (21 верасьня 1902, в. Стрэмкі Піедруйская воласьць Краслаўскі павет, Латвія — 20 сьнежня 1990, Бруклін, Нью-Ёрк, ЗША) — выбітны беларускі мастак.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Мірановіч.

Жыцьцяпіс

У 1922 скончыў Краслаўскую латыскую асноўную школу, у 1926 Даўгаўпілскую Дзяржаўную Беларускую гімназію. У 1926 паступіў у Латвійскую акадэмію мастацтваў. З 1928 па 1933 навучаўся ў майстэрні дэкаратыўнага жывапісу ў прафэсара Яніса Кугі, а з 1933 да 1937 — у майстэрні фігуральнага жывапісу ў прафэсара Гедэрта Эліяса. У 1937 скончыў акадэмію, дыплёмнаю працаю была карціна «У сялянскай хаце».

Пасьля сканчэньня акадэміі жыцьцё мастака было зьвязана з пэдагагічнаю дзейнасьцю, ён працаваў настаўнікам маляваньня, а пазьней інспэктарам беларускіх школ, зьяўляўся сябрам Таварыства беларускіх настаўнікаў Латвіі.

Са жніўня 1941 намесьнік Беларускага камітэту (у сакавіку 1942 пераназваны ў «аб’яднаньне»), які заснаваў ў Рызе Канстанцін Езавітаў^[1].

У 1944—1945 Мірановіч вучыўся ў Венскай акадэміі мастацтваў у Аўстрыі. З 1950 разам зь сям’ёй жыў у Брукліне, (Нью-Ёрк, ЗША).

Праца

Творчасьць мастака ў раньні пэрыяд была прысьвечана пэйзажам Латгаліі, рацэ Даўгаве, а таксама тэматыцы вясковага жыцьця латгальскіх беларусаў, партрэтам беларускай інтэлігенцыі. Пётрам Мірановічам быў намаляваны абраз Божай Маці для алтара Піедруйскага касьцёла. На 4-ай мастацкай выставе Фонда культуры Латвіі ў 1937 яго карціны «Латгалачка», «Вяртаньне дамоў», «Вандраваньне», «Адліга» ды «Рака Айвіекстэ» экспанаваліся разам з працамі вядомых латыскіх мастакоў Я.Кугі, Г.Эліяса, В.Пурвіта, Я.Тылберга і інш. Паўстала і цэльная партрэтная галерэя створаных ім вобразаў — Скарына, Сапега, Каліноўскі, Купала, якая пазьней была падоўжана выявамі выдатных асобаў нашага часу: Арсеньнева, Салавей, Сядура, Сахараў.

У амэрыканскі пэрыяд жыцьця Мірановічам было напісана шмат партрэтаў беларускіх эмігрантаў, пэйзажаў Латгаліі, намаляваных па накідах і фатаздымках, прывезеных мастаком, а таксама карціна «Беларускія эмігранты», якая экспанавалася на розных амэрыканскіх выставах і атрымала вялікую папулярнасьць. Да апошніх дзён свайго жыцьця мастак удзельнічаў у шматлікіх мастацкіх выставах, чытаў лекцыі, пісаў артыкулы пра беларускую культуру і асьвету, афармляў розныя выставы. У 1964 у Нью-Ёрку адбылася яго пэрсанальная мастацкая выстава, якую арганізаваў Беларускі Інстытут Навукі і Мастацтва^[2]. На гэтай выставе экспанаваліся 63 працы мастака.

Крыніцы

^ Беларусы ў Латвіі ў часы савецкай і нямецка-фашысцкай акупацыі (1940—1945) Эрык Екабсонс, Беларускі Гістарычны Агляд, 2006 Т.13 Сш. 2
^ Два мастакі — два лёсы(недаступная спасылка) Сяргей Гвазьдзёў, Новы Час

Вонкавыя спасылкі

Пётра Мірановіч Сьвітанак
ПЕТРА МІРАНОВІЧ УЛАДЗІМЕР СЯДУРА

[1] Беларусы ў Латвіі ў часы савецкай і нямецка-фашысцкай акупацыі (1940—1945) Эрык Екабсонс, Беларускі Гістарычны Агляд, 2006 Т.13 Сш. 2

[2] Два мастакі — два лёсы(недаступная спасылка) Сяргей Гвазьдзёў, Новы Час

[1]

[2]