Пётар Весялоўскі
Пётар Весялоўскі (? — па 10 верасьня 1619[2]) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Падскарбі дворны (1590—1598), маршалак надворны (1598—1615) і вялікі літоўскі (з 1615).
.jpg) Надмагільле Пятра Весялоўскага | |
 Герб «Агончык» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | невядома |
| Памёр | 1619 |
| Пахаваны | |
| Род | Весялоўскі |
| Бацькі | Пётар Весялоўскі Кацярына з Валовічаў |
| Жонка | Соф’я зь Любамірскіх |
| Дзеці | Крыштап |
| Дзейнасьць | дзяржаўны дзяяч |
Трымаў Тыкоцінскае і Ковенскае (з 1592) і Васількаўскае (з 1603) староствы.
Біяграфія
рэдагаваць.jpg)
Прадстаўнік шляхецкага роду Весялоўскіх гербу «Агончык» зьменены, сын Пятра і Кацярыны з Валовічаў. Атрымаў адукацыю ў нямецкіх рэфармацыйных унівэрсытэтах, пазьней перайшоў у каталіцтва.
Займаў шэраг дзяржаўных пасадаў, у тым ліку каралеўскага сакратара. Быў адным з 6 прадстаўнікоў ад шляхецкага стану на канвакацыйным сойме 1573.
Збудаваў у Беластоку палац паводле праекту архітэктара Якуба Брэтвуса. Меў летнюю рэзыдэнцыю ў вёсцы Каменная каля Дубровы Беластоцкай. Фундаваў мураваны Фарны касьцёл ў Беластоку, а таксама касьцёл у Старой Каменнай. Апошні ў наш час зьяўляецца найстарэйшым драўляным збудаваньнем Падляшша.
У 1579 ажаніўся з Соф’яй Любамірскай, у шлюбе зь якой меў сына Крыштапа.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Українська Вікіпедія (укр.) — 2004.
- ^ Андрэй Радаман. Весялоўскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 404.
Літаратура
рэдагаваць- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць
Пётар Весялоўскі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў