Паўночная Карона

Паўно́чная Каро́на (па-лацінску: Corona Borealis, CrB) — невялікае сузор’е ў паўночнай частцы зорнага неба. Назву сузор’е атрымала за форму, якую ўтвараюць яе яскравейшыя зоркі. Паўночная Карона была адным з 48 сузор’яў, пералічаных Пталемэем у II ст., і застаецца адным з 88 сучасных сузор’яў.

Паўночная Карона
Сьпіс зорак у сузор’і Паўночнай Кароны
Лацінская назва	Corona Borealis
· у родным склоне	Coronae Borealis
· скарот	CrB
Простае ўзьняцьцё	16г
Схіленьне	+30°
Квадрант	NQ3
Плошча	179 кв. гр. (73-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	24
Зорак з плянэтамі	4
Зорак ярчэй за 3.00m	4
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	0
Найярчэйшая зорка	α CrB (2,21m)
Найбліжэйшая зорка	HD 144579 (46,86 сьв. г., 17,25 пк)
Памежныя сузор’і	Гэркулес Валапас Галава Зьмяі
Назіраецца ў шыротах паміж +90° і −50°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу ліпеня.

Гісторыя і міталёгія

У грэцкай міталёгіі, мяркуецца, Паўночная Карона сымбалізавала карону, якую падараваў Дыяніс Арыядне, дачцэ Мінаса з Крыту. Па вясельлі з Дыянісам ён зьмясьціў яе карону на нябёсы, каб увекавечыць іх вясельле. У валійскай міталёгіі сузор’е было вядомае пад назвай Caer Arianrhod (па-беларуску: Палац срэбранага круга) і зьяўлялася нябесным прыстанкам Ар’янрад. У арабскай міталёгіі Паўночная Карона была вядомая пад назвай قصعة المساكين (па-беларуску: Чаша для жабракоў) — паводле формы, якую ўтвараюць яскравыя зоркі. Арабы таксама мелі для сузор’я назву Альфэка (пазьней імя было дадзенае α Паўночнай Кароны), што значыць «раскіданы» або «разбураны», паколькі зоркі Паўночнай Кароны выглядяюць як разьвязаны ланцужок з каштоўнымі камянямі.

Літаратура

• Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 978-0-691-08913-3
• Squire, C. The mythology of the British Islands: an introduction to Celtic myth, legend, poetry and romance. — London & Ware: UCL & Wordsworth Editions Ltd., 2000.

Каардынаты: 16^г 00^х 00^с, +30° 00′ 00″