Тэхніка (па-старажытнагрэцку: τεχνικός ад па-старажытнагрэцку: τέχνη — мастацтва, майстэрства) — сукупнасьць сродкаў чалавечай дзейнасьці, створаных для ажыцьцяўленьня працэсаў вытворчасьці і абслугоўваньня невытворчых патрэбаў грамадзтва. Таксама азначае навыкі і прыёмы ў нейкім відзе дзейнасьці — тэхніка шахматнай гульні, тэхніка танца, тэхніка ігры на фартэпіяна і падобнае. У тэхніцы матэрыялізаваныя веды і вытворчы досьвед, набытыя чалавецтвам у працэсе разьвіцьця. Тэхніка аблягчае працоўныя намаганьні чалавека і павышае іх эфэктыўнасьць, дае магчымасьць пераўтвараць прыроду. Па меры разьвіцьця тэхніка замяняе чалавека ў выкананьні тэхналягічных функцый, зьвязаных з фізычнай і разумовай працай. Тэхніка ўдзейнічае на прадметы працы пры стварэньні матэрыяльных і культурных даброт; выкарыстоўваецца для атрыманьня, перадачы і ператварэньня энэргіі; дасьледаваньня законаў разьвіцьця прыроды і грамадзтва; перамяшчэньня і сувязі; збору, зьбераганьня і перадачы інфармацыі; кіраваньня грамадзтвам; бытавога абслугоўваньня; вядзеньня вайны і забесьпячэньня абароны. Агульнапрынятай клясыфікацыі тэхнікі няма. Паводле функцыянальнага прызначэньня адрозьніваюць тэхніку вытворчую, бытавую, навуковых дасьледаваньняў, адукацыі і культуры, ваенную, мэдыцынскую і іншую. Асноўную частку тэхнічных сродкаў складае вытворчая тэхніка, да якой належаць машыны, мэханізмы, інструмэнты, апаратура кіраваньня машынамі і тэхналягічнымі працэсамі, вытворчыя будынкі і збудаваньні, чыгункі, масты, рухомы састаў, сродкі камунікацыі, сувязі. Паводле галіновай структуры вытворчасьці адрозьніваюць тэхніку прамысловасьці, транспарту, сельскай гаспадаркі; паводле прыналежнасьці да асобных структурных падразьдзяленьняў вытворчасьці — авіяцыйную, мэліярацыйную, энэргетычную; паводле прыроднай асновы асобных галін тэхнікі — атамную, халадзільную, вылічальную і іншае….:::::::::::::::: чытаць далей
Карл Фрыдрых Бэнц (па-нямецку: Karl Friedrich Michael Benz; 25 лістапада, 1844, Мульбург, цяпер прадмесьце Карльсруэ — 4 красавіка, 1929) — нямецкі канструктар рухавікоў і аўтамабіляў, якому традыцыйна надаецца першынства ў стварэньні бэнзінавага аўтамабіля. Іншыя сучасьнікі Бэнца, Готліб Даймлер і Вільгельм Майбах, працавалі незалежна ад яго над тымі ж самымі задачамі, але Бэнц першым запатэнтаваў свае вынаходніцтвы, якія былі зьвязаныя з усімі працэсамі пры ўнутраным спальваньні ў рухавіку аўтамабіля. У 1886 годзе Карл Бэнц атрымаў патэнт на сваю першую мадэль рухавіка, якую ён зрабіў у 1878 годзе. У 1885 годзе Бэнц сканструяваў «Motorwagen», першы камэрцыйны аўтамабіль з чатырохтактавым бэнзінавым рухавіком адмысловай канструкцыі. Гэта быў трохкалёсны аўтамабіль з прывадам на пярэдняе кола, у якім пасажыры і рухавік разьмяшчаліся з задняга боку. Цяпер такі аўтамабіль завецца «Tri-Car»...:::::::::::::::: чытаць далей
