Палікарп Манькоў
Палікарп Манькоў (19 лютага 1910, Рэчыца ці Слуцак — 16 кастрычніка 1999) — беларускі грамадзкі дзеяч на эміграцыі.
Палікарп Манькоў | |
| Дата нараджэньня | 19 лютага 1910 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 16 кастрычніка 1999 (89 гадоў) |
| Занятак | грамадзкі дзяяч |
| Месца працы | |
Меў вышэйшую адукацыю, настаўнічаў у БССР. У 1930-х гг. быў рэпрэсаваны, па вызваленьні ня меў права жыць у Беларусі. Пасяліўся на Смаленшчыне. У 1941 годзе служыў у Чырвонай Арміі, трапіў у палон.
Па вызваленьні зь нямецкага палону працаваў перакладчыкам у Слонімскім акруговым камісарыяце, потым школьным інспэктарам у Слуцку. У чэрвені 1943 году скончыў курс кіраўнікоў Саюза беларускай моладзі, прызначаны акруговым кіраўніком СБМ у Слуцку. Быў адным з арганізатараў і выдаўцоў «Газэты Случчыны», адзін з укладальнікаў зборніка «Песьняры Случчыны» (які перавыдаў у 1985 г. у Саўт-Рывэры).
Зь лета 1944 году на эміграцыі. Быў кіраўніком групы юнакоў у Дэсаў. Па вайне выкладаў у Беларускай гімназіі ў Міхэльсдорфе. З 1954 году рэдактар газэты «Беларускае слова», адзін з укладальнікаў кнігі «Другі Ўсебеларускі Кангрэс» (Мюнхэн, 1954).
У 1957 годзе пераехаў у ЗША. Працаваў у бібліятэцы Індыянскага щнівэрсытэту ў Блумінгтане, у структурах ААН у Нью-Ёрку. Памёр 16 кастрычніка 1999 году.
Літаратура рэдагаваць
- Палікарп Манькоў, Лявон Юрэвіч. Літаратурны рух на эміграцыі. Менск, БГА, 2002.