Паляндвіца

Паляндві́ца — традыцыйны беларускі і польскі мясны выраб, пераважна зь ялавічыны, але таксама са свініны і часам каніны.

Назва ад польскага слова lędźwie (паясьніца, сьцёгны). Паляндвіцу аддзялялі ад чвэрці тушы, пачынаючы ад сьцегнавой косткі і далей уперад такім чынам, каб не пашкодзіць мышцаў шынкі.

Найлепш надаецца да вэнджаньня, а сырая да кароткага (некалькі хвілінаў) смажаньня. Традыцыйныя вэнджаныя паляндвіцы адразу пасьля восеньскага забою вытрымлівалі некалькі дзён у крыві, адбівалі дзеля мяккасьці і да вясны правяльвалі ў асмоленых скрынях у халодным памяшканьні, пасыпаўшы сольлю, салетрай і сумесьсю спэцыяў (бабкі, перац, гваздзікі, каляндра і іншыя). У сакавіку даставалі са скрыняў і вэндзілі ў валовых кішках. У татарскай кухні традыцыйна цэніцца паляндвіца з каніны, зь якой між іншым гатуюць біфштэкс па-татарску. У сучаснай Беларусі пераважае паляндвіца са сьвініны, якую соляць, націраюць часнаком, перцам і іншымі духмянымі прыправамі; для завяльваньня ўпіхваюць у гладкую кішку або шчыльна абціскаючы абвязваюць палатном і вешаюць у сухім месцы. Часам перад завяльваньнем трымаюць у расоле.

Літаратура

Гэты артыкул створаны з дапамогай матэрыялаў з: Алесь Белы, праект «Наша ежа».