Нігайла
Нігайла (Нігал), Негела — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Нігайла лац. Nigajła / Nihajła | |
| Niegel | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Nito + Gelo |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Негела, Нігал |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Нігайла» | |
Паходжаньне
рэдагавацьНегела або Нігел, пазьней Нігель (Negele, Nigellus[1], Niegel[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -нед- (-нет-, -ніт-) (імёны ліцьвінаў Нітар, Нетымер, Гінет; германскія імёны Nieter, Nitimerus, Genet) паходзіць ад гоцкага neiþa 'злосьць, варожасьць'[4], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[5].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Negel[6].
У Прусіі бытавала імя Нігайл: Nygayl (1400 год)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Nygail (30 чэрвеня 1406 году)[8]; Nygal (1408 год)[9]; czu geisil Nigals son (16 чэрвеня 1409 году)[10]; zu gisel Nygalz son (21 чэрвеня 1409 году)[11]; Никгаилу чоловекь у Колтянех (1440—1492 гады)[12]; Negela (1602—1604 гады[13], 1671—1681 гады[14]).
Носьбіты
рэдагаваць- Нігайла — літоўскі баярын, які атрымаў наданьне ад вялікага князя Казімера
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 358.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 65.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1146.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 414.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 71.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 130.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 488.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 185.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 186.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
- ^ Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 75.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 176.