Надзея Іванова (4 студзеня 1952, Глыбокае, Віцебская вобласьць, Беларусь – 25 лістапада 2020, Менск, Беларусь) – адна зь першых беларускіх актывістак з ліку бацькоў ЛГБТК-людзей.

Надзея Іванова
Род дзейнасьці Грамадзкая актывістка
Дата нараджэньня 4 студзеня 1952
Месца нараджэньня Глыбокае, Віцебская вобласьць, Беларусь
Дата сьмерці 25 лістапада 2020
Месца сьмерці Менск, Беларусь
Месца пахаваньня Лёнданскія могілкі Сьвятога Панкрата
Грамадзянства Беларусь
Вядомы як Адна зь першых беларускіх актывістак з ліку бацькоў ЛГБТК-людзей
Дзеці Ігар Іваноў

Жыцьцяпіс рэдагаваць

Нарадзілася ў Глыбокім, жыла ў Расонах і Сьветлагорску, дзе працавала прадзільніцай і эканамісткай. У 1980-х гадох пераехала ў Менск і працавала трамвайніцай. У 1989 годзе была кіроўцай трамвая, які ўдзельнічаў у адной зь першых у БССР рэклямных кампаній беларускага брэнду - газэты «Чырвоная зьмена». Ганарылася, што была адзінай трамвайніцай, хто камунікавала з пасажырамі па-беларуску.[1] Расповяды пра гэты працоўны пэрыяд ляглі ў аснову апавяданьня Ў. Гарбацкага "Трамвайніца".[2]

Пасьля камінг-аўту(be) сына зацікавілася ЛГБТК-актывізмам, далучылася да бацькоўскага клюбу "Community Centre" ў Менску.

У лістападзе 2020 году памерла ад анкалягічнай хваробы.[3]

Дзейнасьць рэдагаваць

Надзея Іванова актыўна ўдзельнічала ў нешматлікай тады супольнасьці бацькоў ЛГБТК-людзей. Публічна выступала і заклікала бацькоў не адварочвацца ад сваіх дзяцей, якія ідэнтыфікуюць сябе ЛГБТК. Удзельнічала ў працы бацькоўскага клюбу Community Centre для псыхалягічнай дапамогі і кансультаваньня бацькоў[4]. Прадстаўляла беларускую супольнасьць бацькоў на міжнародных сустрэчах у Кіеве і Львове, удзельнічала ў публічных акцыях у падтрымку правоў геяў і лесьбіянак у рэгіёне. Прымала ўдзел ў гей-прайдах у Менску, Кіеве і Лёндане.[5][2] Прыняла ўдзел у праекце #stophateby для актывізацыі бацькоў і блізкіх ЛГБТК+ людей у падтрымку сваіх дзяцей і супраціву мове варожасьці да ЛГБТК+.[6]

Адкрыты ліст да арцыбіскупа Кандрусевіча рэдагаваць

Увосень 2019 году напісала адкрыты ліст арцыбіскупу Кандрусевічу, які ўзначаліў кампанію па зборы подпісаў да звароту ў Адміністрацыю прэзыдэнта Беларусі аб увядзеньні крымінальнай адказнасьці за прапаганду гомасэксуалізму сярод непаўналетніх. Яна зьвяртала ўвагу арцыбіскупа на адсутнасьць пастырскай апекі ЛГБТК людзей у Беларусі і заклікала спыніць  сьвятароў і касьцёльныя структуры ад удзелу ў крыміналізацыі жыцьця такіх людзей, як ейны сын.[7][8] Ліст падпісалі 314 чалавек.[9]

 
Магіла Надзеі Івановай, Могілкі сьв. Панкрата, Лёндан

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ С. Трусевіч Трамвай Надзея // Чырвоная змена. — 1989. — В. 156-157 (13137) 12 жніўня. — С. 1.
  2. ^ а б Уладзіслаў Гарбацкі (27-11-2020) Маці геяў. Новы час.
  3. ^ Уладзіслаў Гарбацкі (27-11-2020) Маці геяў. Новы час.
  4. ^ Community Centre для ЛГБТ+ и их близких
  5. ^ Ганна Соўсь (17 люты 2020) «55 тысяч чалавек ня хочуць, каб я была ў гэтай краіне» Радыё Свабода
  6. ^ История вторая. Надежда. #stophateby​ на YouTube
  7. ^ Нечаканы паварот: да мітрапаліта Кандрусевіча звярнулася маці хлопца з ЛГБТ katolik.life
  8. ^ Надзея Іванова (17.10.2020) [Фэйсбук запіс ад 17 Кастрычнік 2019 г.]
  9. ^ Nieszczarda (16 красавіка 2020) Ліст мамы да Кандрусевіча LiveJournal