Мікалай Страхаў
Мікала́й Мікала́евіч Стра́хаў (16 кастрычніка [ст. ст. 28] 1828, Белгарад, Курская губэрня — 24 студзеня [ст. ст. 5 лютага] 1896, Санкт-Пецярбург) — расейскі філёзаф, публіцыст, літаратурны крытык, чалец-карэспандэнт Пецярбурскай АН (1889).
Мікалай Страхаў | |
рас. Николай Николаевич Страхов | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | 28 кастрычніка 1828 Белгарад, Курская губэрня |
Памёр | 5 лютага 1896 (67 гадоў) Санкт-Пецярбург |
Пахаваны |
|
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | філёзаф, публіцыст, літаратурны крытык |
Мова | расейская мова[1] |
Узнагароды | |
У кнігах «Сьвет як цэлае» (рас. Мир как целое, 1872), «Аб вечных ісьцінах» (рас. О вечных истинах, 1887), «Філязофскія нарысы» (рас. Философские очерки, 1895) найвышэйшай формай пазнаньня лічыў рэлігію, крытыкаваў сучасны матэрыялізм, а таксама сьпірытызм; у публіцыстыцы падзяляў ідэі прыналежнасьці да «глебы», г. зв. «почвенничества». Артыкулы пра Л. Талстога (у тым ліку пра «Вайну і мір»); першы біёграф Ф. Дастаеўскага.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьМікалай Страхаў — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў