Магічны рэалізм
Магічны рэалізм — літаратурны кірунак, які характарызуецца зьяўленьнем магічных элемэнтаў у рэалістычным тэксьце. Найвялікшы ўздым гэтага кірунку адбыўся ў Паўднёвай Амэрыцы ў другой палове 20 стагодзьдзя. Зьвязваецца ён перш за ўсё са славутым раманам Габрыеля Гарсіі Маркеса «Сто гадоў самоты», які лічыцца падставовым творам магічнага рэалізму.
Магічны рэалізм як мастацкі кірунак рэалізаваўся ў прозе, паэзіі, выяўленчым мастацтве, а таксама ў кінэматаграфіі.
Гісторыя тэрміну
рэдагавацьТэрмін «магічны рэалізм» быў упершыню выкарыстаны нямецкім літаратурным крытыкам Францам Ро для апісаньня рэалізму амэрыканскіх аўтараў 20-х гадоў, які ўтрымліваў рысы іррэальнага і фантастычнага. Тэрмін стаўся папулярным у 20 стагодзьдзі ў такіх аўтараў, як Міхаіл Булгакаў ці Эрнст Юнгер, а таксама ў шматлікіх паўднёваамэрыканскіх пісьменьнікаў (Борхэс, Маркес, Альендэ і іншых).
Рысы магічнага рэалізму
рэдагаваць- Прысутнічаюць магічныя элемэнты
- Гэтыя элемэнты выглядаюць натуральна, не тлумачацца
- Пэрсанажы іх прымаюць, не шукаюць у іх лёгікі
- Прысутнасьць вялікай колькасьці пачуцьцёвых элемэнтаў
- Цячэньне часу зьмяняецца ці не ўлічваецца. Часам адбываецца паўтарэньне мінуўшчыны ў сучаснасьці
- Перамена месцаў прычыны і наступства (пэрсанаж пакутуе перад трагічным здарэньнем)
- Прысутнасьць легендарных, міталягічных і фальклёрных элемэнтаў
- Падзеі паказваюцца з розных гледзішчаў
- Можа быць пратэстам супраць таталітарнага рэжыму і калянізацыі
- Адбываецца ўзаемнае пранікненьне мінуўшчыны і сучаснасьці, астральнага і фізычнага ўзроўню, паасобных пэрсанажаў.
Блізкія кірункі
рэдагавацьЖывапіс
рэдагавацьУ выяўленчым мастацтве гэты тэрмін часта быў узаемна замяняльным з тэрмінам «постэкспрэсыянізм».