Лінда
Лінда — жаночае імя. Мужчынскае імя — Ленд (Ленць).
| Лінда лац. Linda | |
| Lindis | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ленд, Ленць |
| Зьвязаныя імёны | Ліндзік, Ліндзін Галінт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Лінда» | |
Паходжаньне
рэдагавацьЛінта або Лінда, пазьней Ленд (Linto, Lindis, Lend) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -лінд- (-лінт-, -ленд-) паходзіць ад стараверхненямецкага linta 'ліпавы (шчыт)'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Ліндзік, Ліндзін, Галінт. Адзначаліся германскія імёны Lindicke (Lindig), Lendinus, Galind.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Linda (Linde, Lenda), Lincyk (Linczyk), Lindinne, Lindetold[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: мужи… на Сенька Ленътевича (1478—1479 гады)[4]; Павелъ Линда[5], Витко Лентъвитовичъ[6] (1528 год)[a].
Носьбіты
рэдагаваць- Павал Лінда — бельскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Лінды (Linda) гербу Лінда — літоўскі шляхецкі род зь Вількамірскага павету[8].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Ленцішкі.
Заўвагі
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1059.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 174.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 160—161.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 149.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 100.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 523 (1). — Vilnius, 2006. S. 166.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 226.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 222.