Лібэрышкі
Лібэрышкі (лет. Liberiškis) — вёска ў Летуве, каля ракі Нявежы. Уваходзяць у склад Навамескага староства Панявескага раёну Панявескага павету.
| Лібэрышкі лац. Liberyški | |
| лет. Liberiškis | |
| |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Панявескі |
| Раён: | Панявескі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°41′49″ пн. ш. 24°7′1″ у. д. / 55.69694° пн. ш. 24.11694° у. д.Каардынаты: 55°41′49″ пн. ш. 24°7′1″ у. д. / 55.69694° пн. ш. 24.11694° у. д. |
Лібэрышкі на мапе Летувы   Лібэрышкі | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Назва
рэдагавацьЛібэр (Libheri, Liberi) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя
рэдагавацьУ пачатку XX ст. Лібэрышкі ўваходзілі ў склад Панявескага павету Ковенскай губэрні[5].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1902 год — 126 чалавек[6]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 761, 1055.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 2. — Warszawa, 1902. S. 226.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 314.