Леанід Ліпінскі

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Ліпінскі.

Леанід Паўлавіч Ліпінскі (10 лістапада 1921, вёска Казусёўка Клімавіцкага раёну — 7 верасьня 1982) — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук (1975), прафэсар (1974).

Леанід Ліпінскі
Дата нараджэньня	10 лістапада 1921(1921-11-10) або 1921
Месца нараджэньня	Казусёўка[d], Клімавіцкі павет[d], Гомельская губэрня, РСФСР
Дата сьмерці	7 верасьня 1982(1982-09-07) або 1982
Месца сьмерці	Менск, БССР, СССР
Месца вучобы	Магілёўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя Аркадзя Куляшова (1948)
Занятак	навуковец
Навуковая сфэра	гісторыя
Месца працы	Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі Інстытут гісторыі НАН Беларусі Беларускі нацыянальны тэхнічны ўнівэрсытэт
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук

Скончыў Магілёўскі пэдагагічны інстытут у 1948. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Працаваў намесьнікам дырэктара Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіву БССР у Менску, з 1952 старшым навуковым супрацоўнікам Інстытуту гісторыі АН Беларусі. 3 1966 у Беларускім політэхнічным інстытуце.

Дасьледаваў сялянскі рух на Беларусі ў 1900—1917 роках, станаўленьне і разьвіцьцё капіталізму ў беларускай вёсцы, сацыяльнае расслаеньне сялянства, сталыпінскую аграрную рэформу на Беларусі, прамысловасьць, гандаль, мескае кіраваньне, жыльлёва-камунальную гаспадарку Менску ў пачатку XX ст. і іншае. Адзін з аўтараў «Гісторыі Мінска» (1967), «Нарысаў гісторыі прафсаюзаў Беларусі (1905—1969 гг.)» (1970).

Літаратура

• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 2-я. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 714 с.: іл. ISBN 985-6302-46-3.