Кінэрт
Кінэрт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Кінэрт лац. Kinert | |
Kienert | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Ginn + Herto |
Іншыя формы | |
Зьвязаныя імёны | Hartgen |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Кінэрт» |
Паходжаньне
рэдагавацьГенард, Гінарт або Кінэрт (Genard, Ginart[1], Kienert, Kinnert[2]) і Гартген (Hartgen[3]) — імёны германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак'[5] (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[6]), а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[7][8].
У Польшчы ў 1770 годзе адзначалася прозьвішча Ginert[9].
Носьбіты
рэдагаваць- Давід Леанард Кінард (Dawid Leonard Kinard) — выхадзец з Шкоцыі, які ў 1600—1601 гадох навучаўся ў Папскай сэмінарыі ў Вільні[10]
Кінэрты (Kinert) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[11].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 109.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 288.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 237.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 628.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 554.
- ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11, 1936. S. 242.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 309.