Кінэрт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Kienert
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Ginn + Herto
Іншыя формы
Зьвязаныя імёны Hartgen
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Кінэрт»

Паходжаньне

рэдагаваць

Генард, Гінарт або Кінэрт (Genard, Ginart[1], Kienert, Kinnert[2]) і Гартген (Hartgen[3]) — імёны германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак'[5] (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[6]), а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[7][8].

У Польшчы ў 1770 годзе адзначалася прозьвішча Ginert[9].

Носьбіты

рэдагаваць
  • Давід Леанард Кінард (Dawid Leonard Kinard) — выхадзец з Шкоцыі, які ў 1600—1601 гадох навучаўся ў Папскай сэмінарыі ў Вільні[10]

Кінэрты (Kinert) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[11].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 109.
  2. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 288.
  3. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 237.
  4. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 628.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  6. ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
  7. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
  8. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
  9. ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 554.
  10. ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11, 1936. S. 242.
  11. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 309.