Кільман
Кільман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Кільман лац. Kilman | |
| Killman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Kil + Mann |
| Іншыя формы | |
| Вытворныя формы | Гайліман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кільман» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГілман або Кілман (Gillman, Killman) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гіл- (-кіл-) (імёны ліцьвінаў Гілін, Гілімонт, Таўцігіл; германскія імёны Gillin, Gilmondus, Theudigilius) паходзіць ад германскага Gisala, Gisila 'патомак, нашчадак'[2], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[3], германскага man 'чалавек'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Kilmona Buyhowicza (1671—1681 гады)[5]; Andrzej Kilman (1701 год)[6]; Pilip Kilman (1837 год)[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 458.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 70.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 155.
- ^ Niemonajcie, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Dziennik Urzędowy Gubernii Augustowskiej. Nr. 22, 1837. S. 318.