Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (Дарава)

Сакральны будынак
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі
Краіна	Беларусь
Мястэчка	Дарава
Каардынаты	53°6′31″ пн. ш. 26°10′4″ у. д.
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Пінская дыяцэзія
Дата заснаваньня	1938
Сайт	glinka.digi.pl/darewo/ar…
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі на мапе Беларусі Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі
Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі на Вікісховішчы

Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі у Дараве — каталіцкі храм на ўзвышшы па-над Шчараю. Знаходзіцца ў вёсцы Дарава Ляхавіцкага раёну Берасьцейскай вобласьці.

Гісторыя

Вядома, што навагарадзкі намесьнік Петраш Манцігірдавіч, які займаў гэтую пасаду з 1430 па 1434 год даў грошы на пабудову першага драўлянага касьцёлу ў Дараве. Храм збудавалі ў 1440 годзе на высокім беразе па-над Шчарай, дзе знаходзіцца сучасны касьцёл.

9 сакавіка 1618 году рашэньнем віленскага біскупскага капітула «…дадзена капу хвоек з маёнтка Лук на касцёл, што будуецца ў Дараве».

За часамі Трынаццацігадовай вайны 1654—1667 храм быў зьнішчаны. Нешта здарылася і са сьвятаром, бо туды быў накіраваны «камендар».

Вядома, што новы касьцёл Узнясеньня Найсьвяцейшай Панны Марыі быў адбудаваны ў 1841.

Напярэдадні Першай сусьветнай вайны, сталага пробашча не было. Абавязкі выконвалі розныя ксядзы зь іншых парафіяў, сярод якіх і беларускі каталіцкі сьвятар Фабіян Абрантовіч.

Напярэдані набліжэньня фронту ў 1915 парафіяне начале з кс. Казімерам Ёдкам зьнялі званы зь вежаў касьцёла і ўтапілі іх у Шчары. Пад час баявых дзеяньняў вёска разам з касьцёлам была зьнішчана.

У 1926 годзе а. Казімер Ваньковіч здолеў збудаваць капліцу дзе адпраўляў набажэнствы.

У 1931 у Дараве новы пробашч Станіслаў Шаплевіч. Ён актыўна далучаецца да будовы новага касьцёлу. Праект храму распрацаваў інжынэр з Баранавічаў Браніслаў Іванчык. З бэтонных нямецкіх бліндажоў мясцовымі жыхарамі высякаюцца блёкі на муры касьцёлу.

У 1936 годзе згарэла дараўская каплічка. Гэта надало імпэту парафіянам і 15 жніўня 1938 году біскуп пінскі Казімер Букраба асьвяціў храм.

Пасьля далучэньня Заходняй Беларусі да БССР у 1939 годзе кс. Шаплевіч вымушаны быў хавацца. Яго перахоўвалі мясцовыя парафіяне з розных вёсак і хутароў. З прыходам немцаў да 1942 году Шаплевіч аднавіў набажэнствы ў касьцёле, але пасьля ізноў вымушаны быў хавацца, бо немцы мелі падазрэньні на яго ў сувязях з Арміяй Краёвай.

Падчас баёў 1944 году савецкія войскі абстралялі касьцёл з гарматаў. Сьцены з бліндажоў вытрымалі (падчас рэстаўрацыі ў 1990-я ў адным з муроў знайшлі неразарваны снарад).

Ксянза Шаплевіча з прыходам савецкіх войскаў мясцовыя жыхары працягвалі хаваць. НКВД затрымала яго толькі 1 траўня 1947 году ў в. Літва. Ксёндз быў асуджаны як амэрыканскі шпіён да 25 гадоў вязьніцы і высланы ў Інту.

У 1956 годзе Шаплевіч вызваліўшыся ня зьехаў у Польшчу, а вярнуўся ў родную парафію. Аднак харам з 1949 году выкарыстоўваўся як склад. Шаплевіч праводзіў набажэнствы ў прыватных дамах і ў капліцы в. Макееўшчына (да 1960 году). Пасьля сьмерці ксядза ў 1975 годзе людзі працягвалі патрабаваць вяртаньня касьцёлу. Таму савецкія ўлады пспрабавалі храм зьнішчыць. 3 жніўня 1986 быў зьдзейсьнены падпал, але згарэў толькі дах. Пасьля ўлады спрабавалі разбурыць сьцены, але муры зь нямецкіх бліндажоў не паддаліся.

У 1990 касьцёл вярнулі вернікам. Урачыстая рэкансекрацыя храму адбылася 15 жніўня 1992 пры ўдзеле Казіміра Сьвентака.

Каля храму ўсталяваны бюст а. Шаплевіча.

Пробашчы парафіі

• Адам Піянтроўскі (1871—1872)
• Стэфан Вайноўскі (? — 1904)
• Казімер Ваньковіча (1906—1908)
• Казімер Ёдка (1911—1915)
• Казімер Ваньковіча (пасьля 1920 — ?)
• Станіслаў Шаплевіч (1931 — верасень 1939, чэрвень 1941—1942, далей падпольна да 1947 і паўпадпольна 1956—1975)
• Ежы Мазур (15 жніўня 1992 — 1996)
• Ян Глінка (26 чэрвеня 1996 — дасюль)

Вонкавыя спасылкі

Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (Дарава) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Радзіма.орг
• Гісторыя Дараўскага прыходу(недаступная спасылка)
• Дыялог Зьдзіслаў Сіцька — Касьцёл па-над Шчараю
• Руслан Равяка. Крыж заслугі. Наша Ніва