Кантэль
Кантэль (Гунтуль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Кантэль лац. Kantel | |
| Kuntilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Kunth + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гунтуль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кантэль» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГунтула, Гантэла або Кунціла (Guntulo, Gontella[1], Kuntilo) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) паходзіць ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gundel (Kundyl, Guncel, Guncyl, Gundlo)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Kantel (1690 і 1692 гады)[5]; Guntule (1744 год)[6]; Daniela Fryderyka Kantela (1781—1788 гады)[7].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 141.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 695.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 84—85.
- ^ Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 217.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Ragauskaitė A. XVII—XVIII amžių kauniečių (vyrų) pavardžių variantai // Acta linguistica Lithuanica. T. 47, 2002. P. 33.