Д’ябал носіць Прада (фільм)

фільм 2006 году

«Д’я́бал носіць Пра́да» (па-ангельску: The Devil Wears Prada) — амэрыканскі камэдыйна-драматычны фільм 2006 году рэжысэра Дэйвіда Фрэнкела і прадусара Ўэндзі Фінэрман. Сцэнар быў падрыхтаваны Алін Брош Макенай, і базаваўся на аднайменным рамане Лорэн Вайсбэргер 2003 году. У экранізацыі зьняліся Мэрыл Стрып у ролі Міранды Прыстлі, уплывовай рэдактаркі моднага часопісу, і Эн Гэтэўэй у ролі Андрэа «Эндзі» Сакс, выпускніцы каледжу, якая прыехала ў Нью-Ёрк і ўладкоўваецца на працу ў якасьці памочніцы Прыстлі. Эмілі Блант і Стэнлі Туччы выступаюць у ролі супамочніцы Эмілі Чарлтан і арт-дырэктара Найджэла Кіплінга адпаведна. У фільм таксама выконвалі ролі Эдрыян Грэнье, Сайман Бэйкер і Трэйсі Томс. Правы на экранізацыю раману былі набыьыя адразу пасьля выхаду кніжкі ў сьвет у 2003 годзе кампаніяй 20th Century Fox, аднак праект атрымаў разьвіцьцё толькі пасьля таго як была складзеная ўгода на ўдзел у фільме Мэрыл Стрып. Асноўныя здымкі доўжыліся 57 дзён і ў асноўным праходзілі ў Нью-Ёрку з кастрычніка па сьнежань 2005 году. Дадаткова некаторыя сцэны здымаліся ў Парыжы. За выкананьне ролі Стрып атрымала намінацыю на Оскар і прыз Залатога Глёбуса як найлепшая акторка ў камэдыі альбо м’юзыклю. Былі адзначаныя таксама выступі Блант і Гэтэўэй.

Д’ябал носіць Прада
па-ангельску: The Devil Wears Prada
Жанр камэдыйная драма[d], драматычны фільм[d], экранізацыя раману[d] і Satanic film[d]
Рэжысэр
Сцэнарыст
Заснаваны на The Devil Wears Prada[d]
Прадусар
У ролях
Кампазытар
Апэратар
Мантаж Марк Ліволскі[d]
Вытворчасьць 20th Century Fox
Распаўсюд InterCom[d] і Netflix
Дата выхаду 29 чэрвеня 2006[11], 12 кастрычніка 2006[12] і 30 чэрвеня 2006[13]
Працягласьць 109 ± 0 хвіліна
Краіна
Мова ангельская мова
Бюджэт 35 000 000 $
Прыбытак 326 551 094 $
Старонка на IMDb
Афіцыйны сайт

Сюжэт рэдагаваць

Андрэа «Эндзі» Сакс (Эн Гэтэўэй) ёсьць пачаткоўкай-журналісткай, якая нядаўна скончыла Паўночна-заходні ўнівэрсытэт. Не зважаючы на ейныя кпіны з індустрыі моды праз дробнасьць і нязначнасьць, яна атрымлівае працу малодшага асабістага памочніка Міранды Прыстлі (Мэрыл Стрып), галоўнай рэдактаркі часопісу Runway, працу, аб якой марыць мільёны дзяўчатаў. Эндзі плянуе мірыцца з празьмернымі патрабаваньнямі і зьневажальным абыходжаньнем Міранды на працягу аднаго году толькі ў надзеі атрымаць працу рэпартэра альбо пісьменьніка ў іншым месцы. Спачатку Эндзі мітусіцца са сваёй працай і дрэнна ўпісваецца ў калектыў, бо зусім не клапоціцца пра моду. Асабліва кпіць зь дзяйчыны ейная калега старшая памочніца Эмілі Чарлтан (Эмілі Блант). На адной з нарадаў Міранда аблайвае Сакс перад усёй камандай, таму дзяўчына зьвяртаецца па дапамогу да арт-дырэктара Найджэла (Стэнлі Туччы), які навучае яе базавым прынцыпам моды. Эндзі пачынае стыльна апранацца і робіць высілкі дзеля сваёй пазыцыі, улагоджваючы ўсе прыхамаці і фантазіі Міранды. Праблемы ўзьнікаюць у ейных адносінах са сваім хлопцам Нэйтам (Эдрыян Грэнье), які ўсё часьцей лічыць, што яна марнуе ўвесь свой час, адказваючы на выклікі сваёй новай начальніцы.

Міранда пачынае заўважаць зьмены ў зьнешнім выглядзе Эндзі, што падвышае ейную прыхільнасьць да падначаленай. Начальніца пачынае даваць ёй больш адказнасьці і складаных задачаў. Павольна, але ўпэўнена, Эндзі становіцца больш глямурнай і пачынае, не жадаючы спачатку, прыстасоўвацца да філязофіі часопісу. Яна паступова пачынае пераўзыходзіць Эмілі ў сваёй працы. Тым часам Эмілі захоплена думкамі аб удзеле ў Парыскім тыдні моды ў якасьці памочніцы Міранды і пачынае губляць здароўе, спрабуючы выкарыстоўваць экстрэмальныя дыеты. На дабрачыннай акцыі яна ня можа даць інфармацыю пра госьця, які накіроўваецца да Міранды. Эндзі здолела выратаваць Міранду ад зьбянтэжанасьці і ўзнагароджваецца тым, што яе просяць замяніць Эмілі ў якасьці памочніцы Міранды на тыдні моды. Міранда кажа Эндзі паведаміць аб гэтым рашэньне Эмілі, але калі Эндзі тэлефануе Эмілі, тую зьбівае самаход, у выніку чаго Эмілі трапляе ў шпіталь. Затым Эндзі расказвае навіну Эмілі, якая акрыяла, але тая прыходзіць у лютасьць. Калі Эндзі распавядае Нэйту навіну, ён раззлаваны, бо бачыць што яна той, з каго калісьці кпіла, і яны разыходзяцца.

У Парыжы Эндзі даведваецца ад самой Міранды пра ейнае хуткае разжэнства. Пазьней той жа ноччу Найджэл кажа Эндзі, што пагадзіўся на працу ў якасьці крэатыўнага дырэктара ў будучага дызайнэра Джэймза Голта (Дэніел Санджата). Акрамя таго, Эндзі праводзіць ноч з прывабным маладым пісьменьнікам Крыстыянам Томпсанам (Сайман Бэйкер), які распавядае ёй, што Міранду зьбіраюцца замяніць Жаклін Фале (Стэфані Шастак) на пасадзе галоўнага рэдактару Runway. Спачуваючы Мірандзе ў ейнай цяперашняй сытуацыі, Эндзі спрабуе папярэдзіць яе ад звальненьні, але гэта не атрымліваецца. Тым ня менш, падчас абеду ў той жа дзень Міранда аб’яўляе Жаклін новым крэатыўным дырэктарам Голта, пакідаючы Эндзі і Найджэла ашаломленымі. Пазьней у аўтамабіле Міранда тлумачыць Эндзі, што яна ўжо ведала аб намеры яе замяніць і ахвяравала Найджэлам, каб захаваць сваю пасаду. Калі Эндзі выказвае пратэст супраць гэтага рашэньня, Міранда паказвае, што Эндзі зрабіла тое ж самае з Эмілі, пагадзіўшыся паехаць у Парыж. Калі яны спыняюцца, Эндзі выходзіць з самаходу і выкідае свой мабільны тэлефон у фантан на плошчы Згоды, пакідаючы Міранду і звальняючыся тым самым з пасады.

Крытыка рэдагаваць

На Rotten Tomatoes фільм мае рэйтынг ухваленьня 75% на грунце 195 аглядаў, а таксама сярэдні рэйтынг 6,7/10. На думку крытыкаў, «Д’ябал носіць Прада» ёсьць рэдкім фільмам, які пераўзыходзіць паводле якасьці зыходны раман, а Мэрыл Стрып дасьціпна выкрыла вобраз прадстаўнікоў моднай сцэны Нью-Ёрку, а Эн Гэтэўэй пераўзышла самую сябе[14]. На Metacritic фільм мае сярэднеўзважаныя 62 балы з 100 магчымых, заснаваныя на 40 крытычных рэцэнзіях, што сьведчыць пра ў цэлым пазытыўныя водгукі[15]. Аўдыторыя, апытаная CinemaScore, паставіла фільму сярэднюю адзнаку B паводле шкалы ад A+ да F. Першапачатковыя рэцэнзіі на фільм былі сканцэнтраваныя ў першую чаргу на выкананьні ролі Стрып, ухваляючы яе за тое, што яна зрабіла надзвычай несымпатычны пэрсанаж значна больш складаным, чым яна была апісаная ў рамане. На думку крытыка Энтані Скота з выданьня The New York Times, зь срабрыстымі валасамі і бледнай скурай, ейным шэптам, такім жа дасканалым, як і паставай, Міранда ў выкананьні Стрып выклікае як жах, гэтак і матляньне[16].

Крыніцы рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць