Дыфірамб

Дыфіра́мб (па-грэцку: διθύραμβος) — жанр антычнай лірыкі, блізкі да оды ці гімна, урачыстая песьня ў гонар багоў, найперш Бахуса. Выконваўся звычайна падчас збору вінаграду. Майстрам дыфірамбу быў старажытнагрэцкі паэт Піндар (VІ—V стагодзьдзі да н. э.). У эўрапейскай паэзіі дыфірамб набыў адзнакі твора хвалебнага. Менавіта такімі пачуцьцямі прасякнуты верш М. Танка «Дыфірамб» (1950):

Табе складаю дыфірамб,

Пяро маё — таварыш верны,

Калі сягоньня ў час вячэрні

Зьвіняць лісты, як гулкі ямб.

Сёньня гэты тэрмін часьцей ужываецца ў іранічным сэнсе — як выяўленьне залішняй, неапраўданай пахвальбы.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4