Дарсунішкі
Дарсунішкі (лет. Darsūniškis) — вёска ў Летуве, на правым беразе Нёману. Уваходзяць у склад Кронскага староства Кашадарскага раёну Ковенскага павету.
| Дарсунішкі лац. Darsuniški | |
| лет. Darsūniškis | |
| |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Ковенскі |
| Раён: | Кашадарскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°43′59″ пн. ш. 24°7′8″ у. д. / 54.73306° пн. ш. 24.11889° у. д.Каардынаты: 54°43′59″ пн. ш. 24°7′8″ у. д. / 54.73306° пн. ш. 24.11889° у. д. |
Дарсунішкі на мапе Летувы   Дарсунішкі | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Дарсунішкі — даўняе мястэчка гістарычнай Ковеншчыны.
Назва
рэдагавацьНазву вёскі выводзяць ад асабовага імя Дзірсун[1].
Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Дзірсун складаецца з фармантаў -дзір-, які паходзіць ад гоцкага dius, германскага tiur 'зьвер', і -сун-, які паходзіць ад гоцкага sunja 'праўда', sunis 'сапраўдны'[2]. Такім парадкам, імя Дзірсун азначае «сапраўдны зьвер» (упаміналася старажытнае германскае імя Drasuno)[3].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[4], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[5]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[6].
Гісторыя
рэдагавацьУ 1486 годзе ўпамінаецца як мястэчка. У 1569 годзе тут было каля 50 двароў.
Насельніцтва
рэдагаваць- 1865 год — 215 рэвіскіх душ[7]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Vanagas A. Lietuvos miestų vardai (antrasis leidimas). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. P. 42—44.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17, 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 22.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 1. — Warszawa, 1900. S. 432.