Гірмонтышкі

вёска ў Варнеўскім старостве Цельшаўскага раёну Цельшаўскага павету Летувы

Гірмонтышкі (лет. Girmantiškė) — вёска ў Летуве, каля ракі Вірвіты. Уваходзяць у склад Варнеўскага староства Цельшаўскага раёну Цельшаўскага павету.

Гірмонтышкі
лац. Girmontyški
лет. Girmantiškė
Краіна: Летува
Павет: Цельшаўскі
Раён: Цельшаўскі
Насельніцтва:
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Геаграфічныя каардынаты: 55°49′23″ пн. ш. 22°20′17″ у. д. / 55.82306° пн. ш. 22.33806° у. д. / 55.82306; 22.33806Каардынаты: 55°49′23″ пн. ш. 22°20′17″ у. д. / 55.82306° пн. ш. 22.33806° у. д. / 55.82306; 22.33806
Гірмонтышкі на мапе Летувы
Гірмонтышкі
Гірмонтышкі
Гірмонтышкі

Гермунт, Гірмунд або Герамант (Germunt, Girmund, Geromont) — імя германскага паходжаньня[1][2][3].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[4], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[5]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[6].

Гісторыя

рэдагаваць

У XIX ст. Гірмонтышкі ўваходзілі ў склад Цельшаўскага павету Ковенскай губэрні[7].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 1902 год — 44 чалавекі[8]
  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 583.
  2. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 207.
  3. ^ Schmittlein R. T.J.M. van Els : The Kassel manuscript of Bede’s «Historia ecclesiastica gentis Anglorum» and its old english material, Assen 1972 // Revue internationale d’onomastique. Nr. 4, 1973. P. 305.
  4. ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
  5. ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
  7. ^ Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 501.
  8. ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 468.