Гінцін
Гінцін (Гінцень, Кінцен) — мужчынскае імя.
| Ґінцін лац. Gincin / Hincin | |
| Genten | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gento + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гінцень, Кінцен |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ґінцін» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГендын або Гентэн (Gendinus[1], Genten) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -генд- (-гент-, -гінт-) (імёны ліцьвінаў Гінтэр, Агінт, Эйгінт; германскія імёны Genter, Aginto, Eigint) паходзіць ад гоцкага gands 'посах', пераноснае 'чары'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Кгинтенем ручемъ (21 верасьня 1499 году)[4]; у Моишокголском повете… земли пустовскых на имя Ганусишки а Кгинтинишки… а Кгинтинишку (27 ліпеня 1514 году)[5]; Януш Кинтенович (1538 год)[6].
Носьбіты
рэдагавацьУ актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася Гінценскае староства ў Жамойцкай зямлі[7].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Antroponimia Altomedieval en Galicia (4ª Ed.), Celtiberia.net — Prehistoria, Protohistoria e Historia antigua
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1954. S. 277.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 218.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 152.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 226.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 195.