Гомельскае староства

Гомельскае староства — дзяржаўнае ўладаньне ў складзе Рэчыцкага павету Менскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага. Цэнтар — места Гомель.

Асноўныя падзеі

1535: заснаваньне староства вялікім князем Жыгімонтам Старым як асобнага дзяржаўнага ўтварэньня ў складзе гаспадарскіх Падняпроўскіх воласьцяў.
1560: цэнтар староства, Гомель, атрымаў уласны герб.
1565: увайшло ў склад Рэчацкага павету Менскага ваяводзтва. У гэты час у склад староства, акрамя Гомлю, уваходзілі 32 вёскі пад кіраўніцтвам дзяржаўца. Асобнымі вёскамі валодалі непасрэдна мясцовыя баяры і шляхта. Вёска Пляса належала гомельскай Траецкай царкве, а вёска Сьлепка была падараваная Віленскаму касьцёлу сьв. Станіслава і ўвайшла ў склад ягонага маёнтку Стрэшын.
1640: у Гомельскае староства ўваходзіла 40 сёлаў з 202 дамамі. Яно было злучанае дарогай з Рагачовам.
1772: ліквідаванае ў выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай.

Алег Трусаў. Старадубская вайна // «Наша слова» № 39 (827), 12 кастрычніка 2007.