Гогель, Гугель, Кугель — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Goggilo
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Gogo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Гугель, Кугель
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Гогель»

Паходжаньне

рэдагаваць

Гогіла або Кугела (Goggilo, Kugelo[a]) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова гог- (гуг-) паходзіць ад асновы -гуд- (-год-, -гут-) (пашыранай суфіксам з элемэнтам -к-)[2].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gogel[3]. Апроч таго, у Польшчы гістарычна бытавалі імёны Гугель (Gugiel) і Гугула (Gugula)[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: дворец мусницки… Юр’и Кгокголович (1 ліпеня 1542 году)[5]; Янъ Кукгелевичъ (1565 год)[6]; Григорей Гогол[7], Амъброжей Лавъриновичъ Кукгель[8], Кгокголе[9] (1567 год); Jerzy Gagielewicz (1690 год)[10]; Michał Gugel (1828 год)[11].

Носьбіты

рэдагаваць

Гугелевічы (Gugielewicz) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[15].

Гогелевічы (Gogielewicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[16].

У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася сяло Гугелі ў Вількамірскім павеце[17].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Паводле назвы мясцовасьці Kugelinghusen
  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 690, 990.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 335.
  3. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 73.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 232.
  5. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 22—23.
  6. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 164.
  7. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 626.
  8. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 786.
  9. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 931—932.
  10. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 206.
  11. ^ Janiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  12. ^ Яўген Анішчанка, Колодежский ключ староство Волпа, Архіў гісторыка Анішчанкі, 12 лістапада 2016 г.
  13. ^ Яўген Анішчанка, Волпа староство инвентарь 1775 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 18 чэрвеня 2016 г.
  14. ^ Яўген Анішчанка, Мацевичи, Горачки, Бугеды инвентарь Гродненский повет 1794, Архіў гісторыка Анішчанкі, 21 красавіка 2016 г.
  15. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 193.
  16. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 275.
  17. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 227.