Генадзь Буралкін
Гена́дзь Васілевіч Бура́лкін (12 лютага 1942, Ленінагорск, Казаская ССР — 2 студзеня 2024) — беларускі скульптар.
Генадзь Буралкін | |
| Дата нараджэньня | 12 лютага 1942 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 2 студзеня 2024 (81 год) |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | скульптар |
| Месца працы | |
| Узнагароды |  |
Жыцьцяпіс рэдагаваць
У 1976 годзе скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут[2]. У 1976—1990 гадах скульптар Гарадзенскага мастацкага камбінату[3]. З 1976 годзе удзельнічае рэспубліканскіх і міжнародных выставах. З 1980 — сябра Беларускага саюзу мастакоў[2], у 1990—2001 гадах — яго старшыня[3]. Жыў і працуе ў Менску[2]
Творчасьць рэдагаваць
Працаваў ў вобласьці станковай і манумэнтальнай скульптуры[2]. Асноўныя тэмы ўзятыя з народнага жыцьця, зьнітаваныя з памяцьцю гісторыі, нацыянальнымі паданьнямі[4].
Яго творы адрозьніваюцца манумэнтальнасьцю, арганічным спалучэньнем абагульненых і рэалістычных дэталяў, вытанчанасьцю формаў, глыбокім філязофскім асэнсаваньнем гістарычных падзей[3][4]. Аўтар манумэнта шахцёрскай славы ў Салігорску (1976), мэмарыяльны знак у гонар 850-годдзя Горадні (1978), мэмарыяльных помніка «Георгій Пераможца» ў Бабруйску (1999), мэмарыял ахвярам трагедыі на Нямізе ў Менску (1999, у суаўтарстве з архітэктарамі Аляксандрам Чадовічам, Святланай Барысовіч, Людмілай Жлоба)[5][6], ансамбля воінам-пагранічнікам у Гародне (2004).
Выканаў скульптуры сэрыі «Скачок» (1998—2000), «Жыцень» (2000), «Берагіня» (2001—2002), «Абліччы камянёў» (2002), «Лель» (2003), станковыя кампазыцыі «Песьня пратэсту» (1977), «Вясна Перамогі» (1978), «Узьяднаньне Усходняй і Заходняй Беларусі» (1979), «Яблынька» (1981), шэраг жаночых партрэтаў (1980-я г.), «Памяці В. Хары» (1987), «Музыка» (1990), «Двое», «Сын зямлі» (абодва 1991), «Лясное возера» (1992), «Кастусь Каліноўскі», «Белая Ганча», «Сумненьне» (усе 1993), «Вяртаньне белага анёла», «Сымон-музыка», «Адам і Ева» (усе 1994), «Скок» (1995), сэрыя «Прысьвячэньне П. Пікаса» (1996) і інш., графічныя сэрыі «Славянскія матывы», «Ноч на Івана Купалу», «Раніца» (усё 1995), «Усяночная» (2002) і інш. Афармленьне інтэр’ераў драматычнага тэатру (у суаўтарстве) і Дому грамадзянскіх абрадаў у Гародне (1970-я гг.)[3][4].
Творы знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музэі Рэспублікі Беларусь, Музэі сучаснага выяўленчага мастацтва (Менск), Мастацкім музэі імя П. Масьленікава (Магілёў), Мастацкім музэі г. Флагштафу ў штаце Паўночная Караліна (ЗША) і інш., у прыватных калекцыях у Беларусі і па-за яе межамі[2].
Генадзь Буралкін зьяўляецца аўтарам помніка заснавальніку і першаму вялікаму князю Вялікага Княства Літоўскага Міндоўгу. У 2009 годзе у гістарычным цэнтры Наваградка адбылося яго адкрыцьцё.
Творы Буралкіна знаходзяцца ў фондах Беларускага саюза мастакоў, музэях Беларусі і іншых краін, прыватных калекцыях.
Узнагароды і званьні рэдагаваць
- Мэдаль Францыска Скарыны (2017)[7]
Крыніцы рэдагаваць
- ^ https://bel.sputnik.by/20240104/skulptar-z-dushoy-paeta-pamyats-genadzya-buralkna-1082578568.html
- ^ а б в г д 18 мая в Национальном художественном музее открылась выставка скульптур, которые можно трогать.(недаступная спасылка)
- ^ а б в г Шаблён:Літаратура/ЭРБ
- ^ а б в Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 1996 Т. 3: Беларусы — Варанец. — С. Буралкін Генадзь Васілевіч.
- ^ Итоги ХІІ Республиканского смотра-конкурса
- ^ Открытие мемориала жертвам трагедии на Немиге (рас.). БДГ Деловая Газета (2002-05-30). Архіўная копія ад 11.3.2016 г.
- ^ Архіўная копія. Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (20 чэрвеня 2017).
Літаратура рэдагаваць
- Шаблён:Літаратура/ЭРБ
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 1996 Т. 3: Беларусы — Варанец. — С. Буралкін Генадзь Васілевіч.