Гайлішкі
Гайлішкі (лет. Gailiškė) — былая вёска ў Летуве, каля ракі Камайкі. Уваходзілі ў склад Гадуцішкаўскага староства Сьвянцянскага раёну Віленскага павету.
| Гайлішкі лац. Gajliški | |
| лет. Gailiškė | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Віленскі |
| Раён: | Сьвянцянскі |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°7′0″ пн. ш. 26°22′0″ у. д. / 55.11667° пн. ш. 26.36667° у. д.Каардынаты: 55°7′0″ пн. ш. 26°22′0″ у. д. / 55.11667° пн. ш. 26.36667° у. д. |
Гайлішкі на мапе Летувы   Гайлішкі | |
Назва
рэдагавацьГайла (Gailo, Geilo) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1931 год — 12 чалавек[5]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 567.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1. — Warszawa, 1938. S. 46.